Generalna Dyrekcja
Ochrony Środowiska

Rosa rugosa fot. Maria Palowska

 

Nazwa polska: Róża pomarszczona

Nazwa łacińska: Rosa rugosa Thunb.

Nazwa angielska: Rugosa rose

 

Kategoria stopnia inwazyjności: średnio inwazyjny gatunek obcy

Kategoria stopnia rozprzestrzenienia w Polsce: gatunek szeroko rozprzestrzeniony

 

Informacje o gatunku

Naturalnym regionem występowania róży pomarszczonej jest Azja Wschodnia (północna Japonia, Półwysep Koreański, płn.-wsch. Chiny i Daleki Wschód Rosji - Kamczatka, Kuryle, Sachalin, Region Habarowski i Primorye). Gatunek został sprowadzony do Europy pod koniec XVIII w., a jego intensywne rozprzestrzenianie się na kontynencie rozpoczęło się na początku XX w. Ze względu na swoje właściwości dekoracyjne i użytkowe oraz odporność na suszę, przymrozki i zasolenie polecano go jako roślinę dekoracyjną, wytwarzającą wartościowe owoce, stabilizującą wydmy. Często sadzono ją przy domach letniskowych na wybrzeżach, wzdłuż dróg, linii kolejowych. Pierwsze dane o naturalizacji gatunku pochodzą z wybrzeży Bałtyku i Morza Północnego. Obecnie jest zadomowiony w wielu krajach zachodniej, północnej i środkowej Europy. W wielu krajach ma status gatunku inwazyjnego. Na obszarze naszego kontynentu róża pomarszczona zajmuje szerszy zakres siedlisk niż w zasięgu pierwotnym. W Polsce po raz pierwszy została odnotowana w 1913 r. Obecnie jest gatunkiem szeroko rozprzestrzenionym, reprezentowanym na dużej liczbie stanowisk, inwazyjnym. W strefie nadmorskiej gatunek stwarza zagrożenie dla siedlisk priorytetowych: 2130 – nadmorskie wydmy szare, 2140 – nadmorskie wrzosowiska bażynowe (Empetrion) oraz 2180 — lasy mieszane i bory na wydmach nadmorskich. Poza Pomorzem gatunek występuje często, szczególnie na południu i zachodzie Polski, na stanowiskach antropogenicznych i stwarza zagrożenie dla siedliska: 2330 — wydmy śródlądowe z murawami napiaskowymi (szczotlicha siwa Corynephorus canescens, mietlica Agrostis). Róża pomarszczona jest gatunkiem o silnych właściwościach konkurencyjnych. Eliminuje rodzime gatunki poprzez oddziaływanie mechaniczne i ograniczanie dostępu światła, a jednocześnie ułatwia wnikanie innych gatunków obcych. Redukcja liczby rodzimych gatunków roślin może prowadzić do ograniczenia bogactwa gatunkowego związanych z nimi owadów zapylających. W konsekwencji dochodzi do redukcji różnorodności florystycznej.

Mapa występowania gatunku w środowisku przyrodniczym w Polsce w Geoserwisie GDOŚ