W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Zadania GIOŚ

Departament Inspekcji działa w imieniu Głównego Inspektora Ochrony Środowiska i jest organem drugiej instancji uprawnionym do rozpatrywania orzeczeń wydawanych przez wojewódzkich inspektorów ochrony środowiska w sprawach z zakresu kontroli użytkowników zasobów genetycznych oraz kontroli kolekcji ujętych w rejestrze kolekcji w obrębie Unii Europejskiej.

Podstawę do wykonywania zadań i orzekania stanowią:

  • ustawa z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska;
  • ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego;
  • ustawa z dnia 19 lipca 2016 r. o dostępie do zasobów genetycznych i podziale korzyści z ich wykorzystania;
  • Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 511/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie środków zapewniających zgodność użytkowników w Unii z wymogami wynikającymi z Protokołu z Nagoi dotyczącego dostępu do zasobów genetycznych oraz uczciwego i sprawiedliwego podziału korzyści wynikających z wykorzystania tych zasobów.

Ponadto do zadań Departamentu Inspekcji w obszarze kontroli przestrzegania przepisów wynikających z Rozporządzenia UE nr 511/2014 należy również:

  • sporządzanie corocznego planu kontroli użytkowników, który następnie jest zatwierdzany przez ministra właściwego do spraw środowiska. Plan jest przekazywany do realizacji wojewódzkim inspektoratom ochrony środowiska;
  • sporządzanie corocznego planu kontroli kolekcji bądź ich części, który następnie jest zatwierdzany przez ministra właściwego do spraw środowiska. Plan jest przekazywany do realizacji wojewódzkim inspektoratom ochrony środowiska;
  • prowadzenie rejestru kontroli użytkowników zasobów genetycznych oraz kolekcji bądź ich części,
  • opiniowanie (we współpracy z ministrem właściwym do spraw środowiska) wniosków o uznanie za najlepszą praktykę, o których mowa w art. 8 ust. 1 Rozporządzenia nr 511/2014, oraz opiniowania zmian lub aktualizacji uznanej najlepszej praktyki.
{"register":{"columns":[]}}