Komenda Powiatowa
Państwowej Straży Pożarnej
w Szamotułach

W poniedziałek, 23 stycznia przedstawiciele Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Szamotułach spotkali się z dziećmi z przedszkola nr 2 „Rzepka” w Szamotułach.
Funkcjonariusze podczas swojej obecności w przedszkolu przeprowadzili pogadankę jak bezpiecznie zachować się podczas ferii zimowych.
W prosty i ciekawy sposób przedstawili jak należy zachować się na zamarzniętych stawach, jeziorach, rzekach, lodowisku oraz stokach narciarskich.
Ponadto maluchy uczyły się jak wzywać pomoc z wykorzystaniem numer alarmowego „112” i jak reagować gdy występuje zagrożenie dla życia lub mienia.

Zamarznięte stawy, jeziora i rzeki zawsze są niebezpieczne. Niefrasobliwość dorosłych oraz pozostawianie dzieci bez opieki, zbiera co roku śmiertelne żniwo. Mimo ostrzeżeń służb ratunkowych, co roku pod lodem ginie kilkanaście osób. Jak aktywnie i bezpiecznie spędzać więc czas na świeżym powietrzu podczas ferii zimowych?

Jeśli masz chęć pojeździć na łyżwach, najbezpieczniej spędzisz czas na sztucznym przygotowanym i nadzorowanym lodowisku (np. na boisku szkolnym).
Nie zawsze jest to jednak możliwe.

Pamiętaj! Wchodząc na lód, zawsze ryzykujesz życiem!

W takich sytuacjach przestrzegaj następujących zasad:

1.    Bez opieki dorosłych nie wchodź na zamarznięte stawy, jeziora, a tym bardziej rzeki!
2.    Wychodząc z domu zostaw informację o miejscu, w które się udajesz oraz planowanym czasie powrotu.
3.    Sprawdź prognozę pogody. Dodatnia temperatura powietrza oznacza, że lód na akwenie może być na tyle cienki, że chodzenie po nim może zagrażać Twojemu życiu.
4.    Sprawdź grubość lodu. Bezpieczna pokrywa lodowa to około 10 cm. Lód na ciekach wodnych jest zawsze cieńszy, z powodu jej ruchu, woda słabiej zamarza. Szczególnie niebezpieczne są miejsca w pobliżu ujścia rzek i kanałów, nurtów rzek, ujęć wody, mostów, pomostów i przy brzegach.
5.    Zalegający na pokrywie lodowej śnieg potrafi być bardzo zdradliwy. Pod warstwą śniegu trudno ocenić zagrożenie, ponieważ nie widać grubości lodu, przerębli i innych niebezpiecznych miejsc. Ponadto śnieg obciąża dodatkowo taflę lodu zmniejszając tym samym jego wytrzymałość.
6.    Na lód powinny wchodzić co najmniej dwie osoby, w pewnej odległości od siebie, jednak zawsze w zasięgu wzroku. Pod żadnym pozorem nie wolno wchodzić na lód, jeśli w pobliżu nikogo nie ma (dotyczy to również wędkarzy).
7.    Dobrze, jak dorośli i dzieci maja przy sobie gwizdek. Używając go, łatwiej wezwać pomoc.
8.    Warto mieć przy sobie kolce (czekany) pomocne przy wczołganiu się na lód, ponieważ wydostanie się na powierzchnię z przerębla jest bardzo utrudnione.
9.    Jeśli usłyszysz trzeszczenie lodu, nie zatrzymuj się, ale natychmiast zawróć w kierunku brzegu. Zwróć również uwagę pozostałym użytkownikom o potencjalnym niebezpieczeństwie.

 
Co robić, jak zarwie się pod Tobą lód?

1.    W przypadku załamania lodu staraj się zachować spokój, jednocześnie głośno wzywając pomocy.
2.    Jeżeli to możliwe, połóż się płasko na wodzie, rozkładając szeroko ręce, starając się jednocześnie, o ile to możliwe, wydostać na lód. Z reguły jest to jednak niezwykle trudne. Dlatego lepiej oszczędzaj siły do czasu przybycia pomocy. Jeśli to możliwe zdejmij buty, pozbędziesz się w ten sposób niepotrzebnego obciążenia i łatwiej będziesz mógł utrzymać się na powierzchni.
3.    W kierunku brzegu zawsze poruszaj się w pozycji leżącej.

Kiedy zauważysz osobę tonącą:

1.    W pierwszej kolejności zaalarmuj służby ratunkowe tj. Straż Pożarną (tel. 998 lub 112) oraz Pogotowie Ratunkowe (tel. 999 lub 112).
2.    Pamiętaj! Najważniejsze jest własne bezpieczeństwo. Jeśli lód załamał się pod osobą poszkodowaną, może załamać się również pod Tobą. Dlatego tak ważne jest wezwanie pomocy profesjonalistów. Ratownik bez odpowiedniego zabezpieczenia może przebywać w zimnej wodzie krótko. Po 3. minutach dochodzi do wyziębienia organizmu.
3.    Udzielając pomocy, nie biegnij w kierunku osoby poszkodowanej, ponieważ zwiększasz w ten sposób punktowy nacisk na lód, który może załamać się również pod Tobą. Do tonącego najlepiej zbliżyć się czołgając po lodzie.
4.    Jeśli w zasięgu ręki masz do dyspozycji długi szalik, grubą gałąź lub sanki, spróbuj podczołgać się na taką odległość, aby możliwe było podanie tego typu przedmiotu poszkodowanemu.
5.    Po wyciągnięciu osoby poszkodowanej z wody należy w miarę możliwość zdjąć mokre ubranie, okryć ją czymś ciepłym (płaszczem, kurtką) i jak najszybciej przetransportować do zamkniętego, ciepłego pomieszczenia, aby zapobiec dalszej utracie ciepła.
6.    Do czasu przyjazdu służb ratunkowych, często sprawdzaj stan poszkodowanej osoby. W razie konieczności rozpocznij resuscytację krążeniowo-oddechową.
7.    Gdy poszkodowany jest przytomny można podać mu słodkie i ciepłe (nie gorące i bezalkoholowe) płyny do picia.

Bezpieczne ferie na stoku

Jak chronić oczy i głowę ? Bezpieczne ferie na stoku zacznijmy od kupna kasku. Polskie prawo nakazuje noszenie kasku osobom poniżej 16. roku życia, lepiej jednak w każdym wieku pamiętać o tej ochronie. Statystyki mówią, że co czwarty upadek na stoku kończy się urazem głowy.

Przed kupnem sprawdźmy, czy kask ma symbol CE (czyli spełnia unijne wymogi dot. bezpieczeństwa użytkowania). Prawidłowo dobrany powinien z przodu sięgać brwi, z tyłu nie opierać się o szyję i nie pozostawiać miejsca pomiędzy wyściółką a głową.

Jadąc na narty, zawsze zabierajmy też porządne okulary przeciwsłoneczne lub gogle; szczególnie, jeśli planujemy jeździć w wyższych partiach gór. Uwaga, zakładamy je również w pochmurne dni (śnieg odbija promieniowanie, a jego siła wzrasta wraz z wysokością, na której się znajdujemy). Okulary czy gogle kupujemy tylko z filtrem UV.
Pamiętajmy o rozgrzewce przed wyjściem na stok i przestrzegajmy kilku ważnych zasad.

Najczęstszą przyczyną upadków i zderzeń jest niedostosowanie prędkości zjazdu do swych umiejętności i warunków panujących na stoku. Wystarczy nagła stromizna, mulda czy zwężenie, by stracić kontrolę nad sytuacją. Uważnie dobierajmy więc trudność trasy, nie kierując się ani przesadną ambicją, ani namowami znajomych.

Kolor trasy ma znaczenie.
Trasa niebieska ma lekkie nachylenie zbocza (maksymalnie do 17 stopni). Nie występują na niej trudne podejścia ani zjazdy.
Na trasie czerwonej pojawiają się wymagające odcinki, zaś stromizna może sięgnąć 22 stopni.
Na trasie czarnej nawet zaawansowany narciarz powinien zjeżdżać z ogromną uwagą. Występują tam nieoczekiwane stromizny, nagłe zakręty, muldy, zwężenia, oblodzone odcinki, a nachylenie stoku sięga 28 stopni.
We Francji, Włoszech, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii istnieją również trasy zielone. Tak zwane ośle łączki nadają się dla wszystkich. Łagodny spadek zbocza sprawia, że idealne są dla dzieci i początkujących, ale również osoby lepiej jeżdżące mogą się tam rozgrzać przed wyruszeniem w trudniejszy teren.

Międzynarodowa Federacja Narciarska, w skrócie FIS, opracowała zasady obowiązujące na całym świecie. Ustalają one m.in.: kto ma pierwszeństwo na stoku – zawsze przysługuje ono narciarzom znajdującym się poniżej. Wyprzedzać można z każdej strony, ale w odpowiedniej odległości, gwarantującej nie tylko, że nie potrącimy wyprzedzanego, ale również nie zmusimy go do zmiany toru jazdy. Jeśli musimy się zatrzymać, stajemy na skraju stoku, w miejscu, gdzie będzie nas dobrze widać, a przy ponownym włączaniu się do ruchu sprawdzamy, czy nie stwarzamy niebezpieczeństwa dla innych narciarzy (a tym samym – i dla nas samych).

Zdawałoby się to oczywiste, ale nie dla wszystkich. Takie zagrożenie bardzo często tworzą snowboardziści, siadając pośrodku trasy, nierzadko pod wzniesieniem, co czyni ich zupełnie niewidocznymi dla zjeżdżających osób.

Kolejna bezdyskusyjna, ale często lekceważona zasada głosi, że podchodzimy (lub schodzimy) tylko skrajem stoku. Należy przestrzegać znaków narciarskich, które ostrzegają m.in. przed zakrętami, skrzyżowaniami tras, zwężeniami, ratrakami i lawinami. Szczególną uwagę zwracajmy na dzieci – nawet jeśli nieźle jeżdżą, nie są w stanie ocenić sytuacji tak pewnie jak osoby dorosłe.

Pamiętaj!
Zawsze jeśli jesteś świadkiem wypadku, jak najszybciej poinformuj o tym osobę dorosłą. Powinieneś spokojnie i jak najdokładniej opisać to co i gdzie się wydarzyło. Powinieneś wiedzieć również, że ofiara wypadku może być w szoku i wypowiadane przez nią słowa czy polecenia mogą nie mieć sensu.

Opracował: ogn. Łukasz Kawka
Zdjęcia: asp. sztab. Adam Wiernicki, archiwum PSP