Szanowna Pani,

z okazji urodzin proszę przyjąć najserdeczniejsze życzenia, wyrazy uznania oraz podziękowania za wzbogacanie życia kulturalnego naszego kraju na wielu płaszczyznach działalności.

W krakowskim Teatrze Młodego Widza, Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, a następnie na scenach warszawskich zachwycała Pani publiczność w zróżnicowanym repertuarze, z łatwością przechodząc od interpretacji dramatycznych do komediowych.

Pani mistrzowski warsztat w połączeniu z intuicją twórczą wybrzmiewały w spektaklach znamienitych reżyserów na czele z Ireną Babel, Erwinem Axerem, Andrzejem Łapickim. Jak wielokrotnie podkreślała Pani w wywiadach, szczególne znaczenie miała współpraca z Adamem Hanuszkiewiczem. W jego inscenizacjach najpełniej objawiła się Pani umiejętność tworzenia integralnego związku z graną postacią, przy jednoczesnym zachowaniu, nieodzownego dla trwania teatru, kontaktu z widzem. Prawdziwość tych słów znajduje potwierdzenie w kreacjach Panny Młodej w „Weselu”, Soni w „Zbrodni i karze” oraz Matki Boskiej Poczajowskiej w „Beniowskim”.

Swoim wyjątkowym talentem fascynowała Pani także w realizacjach Teatru Telewizji, filmach i serialach. Spośród wielu, w pamięci odbiorców pozostanie Pani udział w „Deszczowym lipcu” Leonarda Buczkowskiego, „Wianie” Jana Łomnickiego i „Spirali” Krzysztofa Zanussiego.

Ważną częścią Pani aktywności stała się twórczość literacka, znajdująca liczne grono czytelników. Wewnętrzna energia oraz subtelność w połączeniu z poczuciem humoru i dystansem czynią Pani książki wspomnieniowe niezwykle fascynującymi. Troska o szczegół, piękno słowa, a także wrażliwość na świat znajdują również wyraz w mistrzowskich interpretacjach wierszy polskich poetek.

Zwracać światło w głąb duszy – oto powołanie artysty – uważał Robert Schumann. To posłannictwo realizowała Pani nie tylko poprzez żywy kontakt z publicznością, ale także wieloletnią pracę pedagogiczną, dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem ze studentami warszawskiej Akademii Teatralnej.

Pragnę wyrazić głębokie uznanie wobec Pani zaangażowania w inicjatywy mające na celu dobro drugiego człowieka i polskiej kultury, wyrażające się w wieloletniej działalności w Związku Artystów Scen Polskich ZASP na rzecz Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.

Niewątpliwym świadectwem Pani imponujących dokonań są liczne prestiżowe nagrody i wysokie odznaczenia na czele z Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Chyląc czoła przed wspaniałymi osiągnięciami, życzę zdrowia, niegasnącej pogody ducha oraz wszelkiej pomyślności.

Z poważaniem,

Piotr Gliński

Zofia Kucówna

Zofia Kucówna urodziła się 12 maja 1933 r. w Warszawie. W 1955 r. ukończyła studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. W tym samym roku debiutowała w krakowskim Teatrze Młodego Widza w widowisku „Ballady i romanse” według Adama Mickiewicza w reżyserii Haliny Gallowej.

W Teatrze Młodego Widza występowała do 1958 r., a następnie w 1957 r. dołączyła do zespołu Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. W kolejnych latach grała na scenach warszawskich: w Teatrze Powszechnym (1959-1964, 1966-1968), Teatrze Ateneum (1964-1965, 1982-1986), Teatrze Narodowym (1968-1982) oraz w Teatrze Współczesnym (1986-2006).

Wśród wielu pamiętnych ról wymienić należy Norę w „Domu lalki” Henrika Ibsena w reżyserii Jerzego Golińskiego (1958), Anulkę w „Porwaniu Sabinek” Juliana Tuwima w inscenizacji Jerzego Uklei (1958) czy Martę Lipkową w „Rozbitym dzbanie” Heinricha von Kleista w inscenizacji Macieja Englerta (1992) i wiele innych. Jednak najczęściej występowała w spektaklach Adama Hanuszkiewicza.

Swoją wiedzą i doświadczeniem dzieliła się ze studentami Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, gdzie jako pedagog wykładała na Wydziale Aktorskim.

Zofia Kucówna dała się również poznać jako pisarka. Wydała kilka książek biograficzno-wspomnieniowych: „Zatrzymać czas” (1990), „Zdarzenia potoczne” (1993), „Zapach szminki” (2000), „Szara godzina” (2012) oraz zbiór felietonów „Opowieści moje” (2000).