Podczas swojej długoletniej działalności translatorskiej prof. Tokimasa Sekiguchi przybliżył japońskim czytelnikom najważniejszych polskich autorów. Jego teksty pokazują, że połączeń pomiędzy kulturami można szukać bez względu na odległość liczoną w kilometrach. W zainicjowanej przez niego serii „Klasyka Literatury Polskiej”, wspieranej przez Instytut Polski w Tokio, ukazują się arcydzieła polskiej literatury. Z właściwą sobie wielką pracowitością profesor nie ustaje w pracy nad kolejnymi przekładami i publikacjami. Obecnie pracuje nad autorską książką o Młodej Polsce oraz publikacją „Anhellego” Juliusza Słowackiego z reprodukcjami Jacka Malczewskiego. Obie publikacje są przygotowywane w związku z otwartą właśnie wystawą „Młoda Polska” w Narodowym Muzeum Sztuki Współczesnej w Kioto – mówiła Hanna Wróblewska w laudacji dla prof. Tokimasy Sekiguchiego.

Tokimasa Sekiguchi

Ukończył studia romanistyczne (1974) oraz z zakresu kultury i literatury komparatystycznej (1979) na państwowym Uniwersytecie Tokijskim. Następnie odbył staż naukowy na Uniwersytecie Jagiellońskim jako stypendysta rządu polskiego (1974-1976).

W latach 1992-2013 wykładał na Tokijskim Uniwersytecie Studiów Międzynarodowych (TUFS) jako profesor kultury polskiej. Jego kulturoznawcze wykłady, polonistyczne i translatorskie seminaria miały szerszy zasięg niż tradycyjne zajęcia akademickie. Uczęszczali na nie doktoranci z różnych uczelni, specjaliści różnych dziedzin, a także Polacy przebywający na stypendium lub na stałe mieszkający w Japonii.

W latach 2000-2004 był wiceprezesem Stowarzyszenia „Bristol” Polskich i Zagranicznych Nauczycieli Kultury Polskiej i Języka Polskiego.

Na język japoński przełożył m.in. „Treny” Jana Kochanowskiego, „Ballady i romanse” oraz „Dziady wileńskie” Adama Mickiewicza, „Lalkę” Bolesława Prusa, „Szpital Przemienienia” Stanisława Lema, „Wiersze” Zbigniewa Herberta, „Pieśni” Karola Szymanowskiego i „Historię literatury polskiej” Czesława Miłosza (współtłumaczenie). Pod redakcją prof. Sekiguchiego w języku japońskim ukazała się też Korespondencja Fryderyka Chopina (z lat 1816-1830, 1831-1835 i 1836-1839). Autor książek m.in. „Pōrando to tasha” („Polska i jej Obcy”, Tokio 2014) oraz „Eseje nie całkiem polskie” (Kraków 2016).

Otrzymał m.in. Nagrodę Towarzystwa im. Fryderyka Chopina za wybitne osiągnięcia w promowaniu osoby i twórczości kompozytora (2019), Nagrodę Transatlantyk Instytutu Książki (2021) oraz tytuł Ambasadora Polszczyzny poza Granicami Kraju (2021).

W 1998 roku został odznaczony odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, a w 2015 roku - Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.