W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Podsumowanie Brussels Talks: The Joint Research Centre as the science hub of the European policies

30.05.2023

W poniedziałek 22 maja 2023 r. odbyło się – tym razem w formule hybrydowej – kolejne spotkanie w ramach organizowanego przez Biuro NCBR w Brukseli cyklu Brussels Talks. Tematem spotkania było Wspólne Centrum Badawcze (JRC – Joint Research Centre) i jego rola w kontekście europejskiej infrastruktury badawczej, a gościem Ewy Kocińskiej-Lange, dyrektor Biura NCBR w Brukseli, był Stephen Quest, dyrektor generalny JRC.

BT_JRC_22.5.23 banner

Celem JRC jako jednej z wyspecjalizowanych komórek Komisji Europejskiej jest zapewnienie wsparcia naukowego i technicznego dla koncepcji, rozwoju, wdrażania i monitorowania polityk Unii Europejskiej. JRC wypełnia więc administracyjną lukę KE w obszarze nauki poprzez współpracę z instytucjami badawczymi i politycznymi w krajach członkowskich, partnerami naukowymi w Europie i na świecie oraz instytucjami i agencjami UE. Dzięki temu naukowemu wsparciu JRC jest w stanie kompleksowo adresować wyzwania i formułować w sposób zintegrowany zalecenia co do konkretnych polityk, z uwzględnieniem aktualnych tendencji technologicznych, politycznych czy społecznych.

Stephen Quest wspomniał początki istnienia i funkcjonowania JRC na przełomie lat 50.  i 60., wskazując na obszar energii jądrowej i bezpieczeństwa z nią związanego jako ten, na którym Centrum wyrosło – zresztą do tej pory ok. 25% działalności operacyjnej JRC koncentruje się w tym obszarze. Jednocześnie Centrum jest obecne w całym cyklu opracowywania danych polityk tematycznych, będąc partnerem dla praktycznie wszystkich Dyrekcji Generalnych KE. Wspomagają proces konceptualizacji problemu, projekt rozwiązania, zdefiniowanie celów, czy ocenę wpływu i skuteczności regulacji, są obecni również w fazie wdrażania i uczestniczą w monitoringu i ewaluacji. W 5 głównych campusach i w siedzibie JRC pracuje ok. 3 000 osób, z czego 70% stanowią naukowcy.

Dyrektor JRC nawiązał do strategii Centrum, którą ostatnio zaktualizowano nadając jej większą elastyczność i wyższy stopień integracji między poszczególnymi działaniami, co jest w dużej mierze wynikiem wyzwań, jakie postawiła szczęśliwie miniona pandemia. Przykładem może być foresight (prognozowanie), które nie powinno być oddzielną aktywnością naukowo-administracyjną, a perspektywą obecną w bieżących działaniach KE. Potrzeba integracji z kolei manifestuje się w polityce klimatycznej, która powinna uwzględniać szereg innych, na pierwszy rzut oka odrębnych polityk – transport, zdrowie itp.

Kilka świeżych przykładów: JRC dawało merytoryczne wsparcie m.in. do Net Zero Industry Act, regulacji dotyczących łańcuchów dostaw w sektorze energetyki, odnawialnych źródeł energii czy wodoru, nie wspominając o legislacji cyfrowej czy rynku usług cyfrowych. Również Nowy Europejski Bauhaus, który ma ambicję stania się kolejną misją UE, był konsultowany z JRC. Co więcej, JRC prowadzi też metaanalizy na temat tego, jak najlepiej – najsprawniej i najefektywniej – przenosić wiedzę ze świata nauki do świata projektowanych rozwiązań politycznych i administracyjnych.

{"register":{"columns":[]}}