Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy

Leon Jan Wyczółkowski (ur. 11 kwietnia 1852 w Hucie Miastkowskiej koło Siedlec, zm. 27 grudnia 1936 w Warszawie, lecz został pochowany we Wtelnie pod Bydgoszczą) – polski malarz, grafik i rysownik, jeden z czołowych przedstawicieli okresu Młodej Polski w nurcie malarstwa realistycznego.

Kształcił się w Klasie Rysunkowej w Warszawie pod kierunkiem Antoniego Kamińskiego, Rafała Hadziewicza i Wojciecha Gersona, potem w Monachium (1875-1877) i w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Jana Matejki (1877-1879).

W roku 1897 był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. W latach 1895-1911 był profesorem ASP w Krakowie, a od 1934 roku ASP w Warszawie.

Początkowo zamierzał poświęcić się malarstwu historycznemu, zachowując dokumentalny realizm szczegółu. Po pobycie w Paryżu zmienił swoje zainteresowania i wykorzystywał pewne rozwiązania impresjonizmu, malując pejzaże i sceny rodzajowe z silnymi efektami świetlnymi (Rybacy brodzący). Na krótko uległ wpływowi symbolizmu (Druid skamieniały). Około 1900 r. przyciemnił paletę. Późniejszą twórczość Wyczółkowskiego cechuje bogactwo środków formalnych. Dzięki znajomości z Feliksem Mangghą Jasieńskim uwidacznia się u niego silne zainteresowanie orientem. Znakomicie oddawał urodę kwiatów i martwych natur. Portretował niemal cały świat artystyczny Krakowa.

Otwarte po wojnie w dnia 11 kwietnia 1946 (w rocznicę urodzin artysty) Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy przyjęło imię tego wybitnego malarza. Wdowa po nim przekazała Muzeum obrazy, rysunki oraz wiele pamiątek osobistych, m.in. wyposażenie pracowni. W specjalnym dziale muzeum poświęconym wyłącznie Leonowi Wyczółkowskiemu zgromadzono ok. 700 jego prac.

Patron bydgoskiej Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Sztuk Pięknych i Liceum Plastycznego mieszczących sie przy ulicy Konarskiego.

Głowa Chrystusa (1882-1883, olej na tekturze, Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach);
Ujrzałem raz… (1884, olej na płótnie, 73 x 57 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie);
Welon (1885, olej na płótnie, Muzeum Górnośląskie w Bytomiu);
Wesołe pacholęta (1891, olej na płótnie, 68 x 50 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie);
Rybak (1891, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach);
Rybacy brodzący (1891, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Warszawie);
Orka na Ukrainie (1892, olej na płótnie, 73 x 122 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach);
Druid skamieniały (1892, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach);
Kurhan na Ukrainie (1894, olej na płótnie, Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy);
Gra w krykieta (1895, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach);
Krucyfiks wawelski (1896, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach);
Portret prof. Ludwika Rydygiera z asystentami (1897, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Warszawie);
Japonka (1897, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach);
Stańczyk (Szopka) (1898, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach);
Portret Ireny Solskiej (1899, pastel na kartonie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach);
Mnich nad Morskim Okiem (1904, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach);
Tatry (1906);
Białe róże (1908, olej na płótnie, 86 x 64 cm, własność prywatna);
Gdańsk (1909);
Teka huculska (1910);
Portret Feliksa Mangghi Jasieńskiego (1911, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach);
Autoportret w chińskim kaftanie (1911, olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Warszawie);
Wawel (1911-1912);
Chrystus na krzyżu (1915, olej na płótnie, kościół parafialnym pw. Najświętszego Zbawiciela w Rykach);
Stara Warszawa (1916).

Dzieła Leona Wyczółkowskiego w Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy