Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Łodzi

Początek lat pięćdziesiątych wprowadził  do naszej szkoły nową specjalizację: pracownię animacji filmowej. Andrzej Gromek, nasz wybitny absolwent, animator Se-Ma-Fora (twórca filmu  Dziwny świat kota Filemona) wspomina, że w roku 1951 otwarto dwie klasy: 1a - tkacką i 1b o specjalizacji: grafika filmowa. Ta druga cieszyła się niezwykłym zainteresowaniem i liczyła 42 uczniów w wieku od 13 do 28 lat. W programie klasy znalazła się psychologia, umuzykalnienie, rysunek odręczny, grafika, animacja, rysunek techniczny, liternictwo, wiedza o sztuce i fotografia. Rysunku technicznego i geometrii wykreślnej uczył Edward Bednarczyk, student Władysława Strzemińskiego. Staraniem nauczyciela animacji rysunkowej do szkoły został sprowadzony projektor i filmy rysunkowe Walta Disneya.
W uczniach rozbudziło to zainteresowanie  światem animacji i zacieśniły się związki  szkoły z filmem, gdyż uczniowie odbywali praktyki w warszawskiej Wytwórni Filmów Animowanych.

W roku 1953 skończyła się kadencja pierwszego dyrektora, Ludwika Tyrowicza. W latach 1953-56 funkcję tę pełniła Anna Szczęsna-Kabacińska, potem Witold Jóźwiak. W tym czasie szkoła zmieniła budynek, pozostawiając ten przy Narutowicza PWSSP. Nowa siedziba naszej placówki mieściła się w dwóch gmachach przedzielonych boiskiem i salą gimnastyczną przy ulicy Próchnika 43. Tym razem plastycy dzielili budynek z uczniami szkoły baletowej. Pracownie malarskie i fotograficzne zorganizowano na strychu, pracownię rzeźby - w piwnicy, a galerię  - na pierwszym piętrze. Szkoła zyskała ciekawe sąsiedztwo – Muzeum Sztuki w Łodzi oraz zabytkowy Stary Cmentarz przy ulicy Ogrodowej (miejsce wielu plenerów malarskich, rysunkowych i fotograficznych).

W 1957 roku szkoła pozyskała nowego nauczyciela malarstwa – Gezę Rozmusa, studenta Tadeusza Pruszkowskiego na warszawskiej ASP, a z początkiem września 1958 roku  dyrektorem placówki została  Zofia Machejkowa, nauczyciel języka rosyjskiego. Za jej kadencji w szkole zaczął  działać teatr, który zyskał w mieście dużą popularność. W każdą niedzielę uczniowie  wystawiali  2 bajki w Teatrze Muzycznym. Dochód przeznaczany był na plenery i wakacyjne obozy. W roli królowej występowała Gabriela Sarnecka, potem znana aktorka, a w roli królewicza – Janusz Kondratiuk – po latach reżyser wielu kultowych filmów. Teatr wystawiał również na prowincji podczas wyjazdów plenerowych. Wspólne wakacje stanowiły wtedy ważny czynnik integrujący społeczność szkoły.

Rok 1960 to czas kolejnych zmian w naszej szkole - placówkę opuścił ostatni rocznik specjalizacji introligatorskiej i likwidacji uległo Technikum Technik Plastycznych. Pozostawiono jedynie Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych.

W roku 1967  wprowadzona została w życie zmiana programowa – wydłużenie czasu trwania nauki w liceach plastycznych z dwóch  do pięciu lat. Otworzono także nową specjalizację: dekoratorstwo.

1 lutego 1967 nowym dyrektorem został Władysław Jagoda, specjalista metaloplastyki. Z początkiem września 1970 stanowisko to objęła Jadwiga Oleś, nauczycielka matematyki, fizyki i astronomii zastąpiona po trzech latach przez Bernarda Andrysa, nauczyciela  podstaw nauk o społeczeństwie.

18 września 1976  zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki przy Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych powstało jedyne w Polsce Państwowe Studium Techniki Teatralno-Filmowej. Oferowało  4 specjalizacje: charakteryzację, perukarstwo, modelatorstwo, malarstwo teatralne. Adepci mieli możliwość praktyk i zatrudnienia w Wytwórni Filmów Fabularnych, Telewizji Polskiej czy Teatrze Wielkim. Po kilku latach PSTTF przekształciło się w Policealne Studium Plastyczne ze specjalnościami: modelatorstwo i dekoratorstwo. Słuchacze odbywali praktyki w Teatrze Wielkim. Kierownikami Studium byli kolejno: Mieczysław Wiśniewski (scenograf łódzkich teatrów), Kazimierz Mróz, Władysław Kowalczyk, Grzegorz Durajski, Paweł Nowakowski, Witold Justyna i Jacek Vogel. Na przełomie 1983 i 1984 Studium ściśle współpracowało z Wydziałem Szkolenia Zawodowego Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Dreźnie. W roku szkolnym 2010/11 miał miejsce ostatni nabór do tej szkoły.

W roku 1984 budynek przy ulicy Próchnika opuściła Szkoła Baletowa. Dwa lata później nastąpiła kolejna zmiana dyrektora – stanowisko to objął  Władysław Kowalczyk, wybitny rzeźbiarz, wykładowca PWSSP w Łodzi. Utworzono wtedy nową specjalizację: formy przemysłowe, przekształconą  potem w: zabawkarstwo. Szacuje się, że do roku 1985 mury szkoły opuściło 1534 uczniów. 1 grudnia 1985 roku nowym dyrektorem został Jacek Szkurłat, nauczyciel języka polskiego, wielki miłośnik literatury polskiej.