Polska pomoc

Pomoc państwom uboższym nie jest możliwa bez poparcia dla niej ze strony obywateli państw bogatszych oraz ich świadomości o wpływie ich stylu życia na sytuację ludzi czy środowiska w innych państwach.

W latach 2010-2011, ramach w międzysektorowego procesu, w którym wzięli udział przedstawiciele organizacji pozarządowych, ministerstw, uczelni, instytucji edukacyjnych oraz samorządów, została wypracowana i przyjęta do stosowania w Polsce następująca definicja edukacji globalnej:

Edukacja globalna to część kształcenia obywatelskiego i wychowania, która rozszerza ich zakres przez uświadamianie istnienia zjawisk i współzależności globalnych. Jej głównym celem jest przygotowanie odbiorców do stawiania czoła wyzwaniom dotyczącym całej ludzkości. Przez współzależności rozumiemy wzajemne powiązania i przenikanie systemów kulturowych, środowiskowych, ekonomicznych, społecznych, politycznych i technologicznych.

Do aktualnych globalnych wyzwań należy zaliczyć m.in.:
• zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa na świecie,
• poprawę jakości życia w krajach Globalnego Południa,
• ochronę praw człowieka,
• zapewnienie zrównoważonego rozwoju,
• budowanie partnerskich relacji gospodarczych i społecznych pomiędzy krajami Globalnej Północy i Globalnego Południa.

Szczególnie istotne w edukacji globalnej jest:
• tłumaczenie przyczyn i konsekwencji opisywanych zjawisk,
• przedstawianie perspektywy Globalnego Południa,
• rozumienie świata jako złożonego i dynamicznie zmieniającego się systemu,
• kształtowanie krytycznego myślenia i zmiany postaw,
• ukazywanie wpływu jednostki na globalne procesy i wpływu globalnych procesów na jednostkę.

U podstaw edukacji globalnej leżą następujące wartości:
• godność osoby ludzkiej,
• sprawiedliwość,
• solidarność
• równość,
• pokój,
• wolność.

Edukacja globalna pomaga w kształtowaniu następujących umiejętności:
• dostrzegania i rozumienia globalnych współzależności,
• krytycznego myślenia,
• praktycznego wykorzystywania wiedzy,
• podejmowania świadomych decyzji,
• współpracy w wymiarze lokalnym, krajowym i międzynarodowym.

Edukacja globalna sprzyja kształtowaniu postaw:
• odpowiedzialności,
• szacunku,
• uczciwości,
• empatii,
• otwartości,
• osobistego zaangażowania,
• gotowości do ustawicznego uczenia się.

Poza przyjęciem jednej definicji edukacji globalnej określono podstawowe kryteria jakościowe, które powinny spełniać przedsięwzięcia z dziedziny EG. Filarem działań jest wpływ na kształtowanie postaw i umiejętności, a także wartości, które leżą u jej podstaw:

1. Edukacja globalna powinna spełniać kryteria dobrej edukacji;
2. EG prowadzi do zrozumienia procesów oraz współzależności globalnych i ich złożoności;
3. EG uznaje godność ludzką, równość, szacunek, uczciwość, sprawiedliwość i solidarność za podstawowe wartości wszystkich przekazów i materiałów edukacyjnych;
4. EG unika obrazów i wiadomości szerzących stereotypy, wzbudzających sensację oraz prowadzących do dyskryminacji;
5. EG upodmiotawia odbiorców swoich działań.

26 maja 2011 r. między Ministerstwem Spraw Zagranicznych, Ministerstwem Edukacji Narodowej oraz Grupą Zagranica[1] zostało podpisane Porozumienie w sprawie wspierania rozwoju edukacji globalnej w Polsce. Jego sygnatariusze zobowiązali się do kontynuowania międzysektorowego dialogu na temat edukacji globalnej, dążenia do upowszechnienia edukacji globalnej w kraju, w tym promowanie jej zarówno w obszarze edukacji formalnej, jak i nieformalnej, a także stosowania wspólnej definicji edukacji globalnej. Dialog prowadzony jest w postaci regularnych spotkań przedstawicieli administracji rządowej z przedstawicielami organizacji pozarządowych działających na rzecz edukacji globalnej.