Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. O. Kolberga w Szczecinku

Rok szkolny 2005–2006, był dla szczecineckiej Szkoły Muzycznej rokiem wyjątkowym. Na przestrzeni jego, placówka święciła jubileusz 60-lecia szkolnictwa muzycznego w Szczecinku, 45 lecie Szkoły Muzycznej I i II stopnia, oraz 35 lecie nadania szkole imienia Oskara Kolberga.
 Pionierem ruchu muzycznego na terenie miasta Szczecinka i powiatu był pianista i dyrygent Andrzej Różański. W 1945 roku po przyjeździe do Szczecinka objął stanowisko kierownika referatu kultury i sztuki w Starostwie.

 Wraz z muzykami: Aleksandrą Umiastowską, Zofią Dorożyńską, Marią Filipowską–pianistkami, Ireną Żak–wokalistką, Janem Janowiczem–skrzypkiem oraz działaczami społecznymi Krystyną Goławską, Marią Kraską, Anną Królewicz postanowił utworzyć Towarzystwo Muzyczne.  Celem tej społecznej inicjatywy, między innymi była- organizacja szkół muzycznych, popularyzacja muzyki, poprzez organizację koncertów oraz wspieranie utalentowanych uczniów. W dniu 19 czerwca 1946 roku odbyło się pierwsze zebranie Towarzystwa Muzycznego w lokalu przy ul. Daszyńskiego nr 8 na którym to zebraniu zapadła uchwała utworzenia Szkoły Umuzykalniającej w Szczecinku. Naukę w szkole rozpoczęto kursem wakacyjnym od 1 lipca 1946 roku. Pierwszy rok szkolny 1 września 1946 roku rozpoczęło 43 uczniów. Zajęcia odbywały się w dwóch pomieszczeniach. Już w pierwszym roku działalności szkoły dyrektor A. Różański zorganizował szkolny chór uczniowski. W Towarzystwie Muzycznym zrzeszył wszystkich skrzypków – amatorów ze Szczecinka. Z tych kilkunastu osób powstał zespół skrzypcowy. Z jego też inicjatywy utworzono przy Towarzystwie chór złożony z dorosłych mieszkańców miasta Szczecinka. Pod koniec 1951 roku Szkoła Umuzykalniająca została przemianowana w Państwowe Ognisko Muzyczne.

W następnym roku, A. Różański odchodzi i podejmuje pracę w Szkole Muzycznej w Słupsku. Funkcję kierownika Ogniska obejmuje Henryk Łabęda i przez jedenaście lat prowadzi klasę skrzypiec, akordeonu i teorii. Jemu placówka zawdzięcza dalszy szybki rozwój. Powiększenie bazy lokalowej odbywało się drogą kolejnych przeprowadzek. W latach 1951 – 1952 przy ul. Żukowa nr 23 lekcje odbywały się w trzech salach dydaktycznych, a w latach 1952 – 1961 przy ul. Wielkiego Proletariatu nr 10 już w dziewięciu salach lekcyjnych. Od warunków lokalowych uzależniona była liczba uczęszczających do Ogniska uczniów. I tak 1953 roku kształciło się 72 uczniów, w 1956 roku 105 uczniów , a w 1960 roku 130 uczniów. Dzięki dużemu zaangażowaniu kadry pedagogicznej, liczącej wówczas dziesięciu nauczycieli, szczecineckie Ognisko zaliczane było do najprężniej działających placówek artystycznych na terenie ówczesnego województwa koszalińskiego. Nowością wyróżniającą Ognisko, było wprowadzenie do programu kształcenia rytmiki Dalcrozowskiej. Propagatorem tej metody była Aleksandra Górna. Działalność artystyczna placówki to szkolne i pozaszkolne koncerty uczniowskie, występy zespołu wokalno–instrumentalnego ,,Koliber”, stanowiące część artystyczną uroczystości lokalnych.

Szerzenie kultury muzycznej, poza granicami miasta,, miało wpływ na utworzenie w Okonku koło Szczecinka, filii Ogniska Muzycznego. Dzięki poparciu władz miejskich i staraniom Henryka Łabędy od 1 września 1961 roku Ognisko Muzyczne zostało przekształcone w Państwową Szkołę Muzyczną I stopnia (Zarządzenie nr 80 Ministerstwa Kultury i Sztuki z dnia 6 czerwca 1961 roku). Dyrektorem szkoły został Henryk Łabęda, który swoje obowiązki pełnił do 31 sierpnia 1963 roku. W roku szkolnym 1963–1964 na stanowisko dyrektora został powołany Jan Wiśniewski, który kierował szkołą przez rok. Dzięki staraniom tego dyrektora, placówka otrzymała w użytkowanie lokal przy ul. 3–go Maja 2, w którym mieści się do chwili obecnej. W roku 1964–1965 szkołą kierował Władysław Prystupa, a od września 1965 roku Leonard Osenkowski – nauczyciel chórów szkolnych, pełniący wcześniej również funkcję kierownika administracyjnego szkoły.

 W 1966 roku Szkoła wkracza w nowy etap swego rozwoju. Na stanowisko dyrektora powołany został Janusz Reszke, który pełnił tę funkcję do 1979 roku. Jemu też szkoła zawdzięcza swój dynamiczny rozwój. Dzięki sukcesywnemu zatrudnianiu kadry pedagogicznej wzrosła liczba nauczanych specjalności poprzez otwarcie w 1966 roku klas: klarnetu, saksofonu, trąbki, waltorni, puzonu, perkusji oraz kontrabasu. W 1963 roku zakres nauczania obejmował 5 instrumentów, a w 1978 roku istniała możliwość wyboru instrumentu spośród 15 specjalności. Wydarzeniem roku 1969 było zorganizowanie w miesiącu maju Konkursu Młodego Muzyka dla klas instrumentów dętych i klas akordeonu szkół muzycznych stopnia podstawowego. Na początku swojego istnienia Konkurs był imprezą o zasięgu makroregionalnym, a od 1972 roku stał się konkursem ogólnopolskim w którym brały również udział ekipy zagraniczne. Umożliwiło to szczecineckiej szkole nawiązanie kontaktów ze szkołami z Neustrelitz, Budapesztu, Prenzlau (Dekady Kultury Polskiej w NRD, koncerty w Budapeszcie, muzyczne obozy zagraniczne). Dzięki staraniom dyrektora Janusza Reszke w trosce o emocjonalne związanie młodzieży ze szkołą nadano Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia imię Oskara Kolberga (Zarządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 14 maja 1971 roku ). Z tej okazji została odsłonięta tablica pamiątkowa w auli szkoły dla upamiętnienia tego faktu. Od 60 lat wzbogaca się ceremoniał szkolny i narasta tradycja. Duże przeżycia dla uczniów szkoły, nauczycieli i rodziców stanowią uroczyste ślubowanie pierwszoklasistów i pożegnanie absolwentów.

Znaczącą inicjatywą było powołanie w Lotyniu koło Szczecinka filii szczecineckiej PSM I st., którą kierowała w latach 1973–1978 Maria Kozakiewicz. Kształceniem muzycznym objęto wówczas 34 dzieci wiejskich. Była to pierwsza w Polsce filia Szkoły Muzycznej na wsi. Przy współudziale Wydziału Kultury i Sztuki w Koszalinie oraz Centralnego Ośrodka Pedagogicznego Szkolnictwa Artystycznego powstał w kwietniu 1974 roku przy szczecineckiej szkole wydział zaoczny filii Państwowej Szkoły Muzycznej II st. w Koszalinie w celu uzupełnienia wykształcenia na poziomie średnim dla nauczycieli szkół i ognisk muzycznych. W 1975 roku szkoła otrzymała sztandar i uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej została wyróżniona odznaką honorową za zasługi w rozwoju województwa koszalińskiego. Złote Krzyże Zasługi przyznano Zofii Dorożyńskiej i Aleksandrze Umiastowskiej.

Na mocy Zarządzenia nr 27 podsekretarza stanu Ministerstwa Kultury i Sztuki Władysława Lorenca z dnia 25 sierpnia 1977 roku Państwowa Szkoła Muzyczna I st. została przekształcona w Państwową Szkołę Muzyczną I i II st. im. Oskara Kolberga w Szczecinku. We wrześniu tego roku przy szkole powstało z inicjatywy Szymona Rogowskiego Koło ISME (Międzynarodowe Stowarzyszenie Wychowania Muzycznego). Inauguracją działalności Koła był uroczysty koncert z okazji Międzynarodowego Dnia Muzyki 1.X.1977 roku. Członkami Koła, które liczyło wówczas 21 osób, byli nauczyciele wychowania muzycznego szczecineckich szkół ogólnokształcących i Szkoły Muzycznej w Szczecinku. Rok 1978 był okresem narodzin nowej imprezy muzycznej Szczecineckiej Wiosny Kameralnej, obecnie Szczecinecka Wiosna Muzyczna. Czternaście lat pełnienia funkcji dyrektora przez Janusza Reszke to okres ważnych dla szkoły wydarzeń. Podziękowaniem było uhonorowanie go w 1986 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1995 roku Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Janusz Reszke swoim zapałem, entuzjazmem
i predyspozycjami organizacyjnymi mobilizował grono pedagogiczne i uczniów do osiągania sukcesów w pracy dydaktycznej i artystycznej.
Do grona nauczycieli współpracujących z J. Reszke należeli m.in. Krzysztof Powalisz, Gustaw Cieślar, Irena Metkowska oraz Jan Dąbrowski.
Od 1973 roku klasę fletu prowadziła Maria Bartkiewicz, która osiągała również dobre wyniki jako nauczyciel fortepianu. Poza obowiązkami pedagogicznymi w latach 1979–1983 pełniła funkcje dyrektora szkoły, wcześniej kierownika sekcji instrumentów dętych. W tym czasie Konkurs Młodego Muzyka cieszył się zainteresowaniem szkół polskich i zagranicznych.

W roku 1983 na stanowisko dyrektora szkoły powołany został Antoni Czapiński, a od września 1984 roku dyrektorem szkoły zostaje Joanna Heilig, nauczyciel klasy gitary. W latach 1978–1980 pełniła funkcję kierownika sekcji strunowej, a w latach 1980-1983 była zastępcą dyrektora szkoły. Joanna Heilig będąc dyrektorem placówki do roku 1992 z zaangażowaniem rozwijała plany poprzedników i własne. Na szczególną uwagę zasługują audycje cykliczne dla szkół, koncerty uczniów w Przysusze oraz występ w warszawskiej Pomarańczarni. Nawiązane zostały kontakty ze szkołą w Kijowie, jak również rozwinęła się współpraca ze szkołami w Neustrelitz i Budapeszcie. W roku 1986 szkoła została uhonorowana Medalem Honorowym Twórcom i Mecenasom Kultury za wybitne osiągnięcia w upowszechnianiu kultury i sztuki. Od września 1992 roku dyrektorem szkoły zostaje Genowefa Gieczys, nauczyciel klasy klarnetu. W tym okresie powstają w szkole II stopnia dwa nowe kierunki kształcenia: Wydział Wokalny – przygotowujący kandydatów do wyższych szkół muzycznych oraz Wydział Rytmiki-przygotowujący kadrę pedagogiczną do prowadzenia tego przedmiotu w przedszkolach.

Przez okres jednego roku 2001–2002 obowiązki dyrektora szkoły pełni Małgorzata Nasindrowicz, nauczyciel fortepianu. Od 2003 roku dyrektorem szkoły zostaje Jacek Markanicz. Z inicjatywy tego dyrektora, przy współpracy Polskiego Radia Koszalin na antenie radia odbyła się debata pt. ,,Czy muzyka może być szansą w Zjednoczonej Europie?” Rozwój placówki w tym okresie to przede wszystkim zakup nowych, wysokiej klasy instrumentów. W 2005 roku do szkoły dotarł wspaniały fortepian marki Kawai, a klasa perkusji doczekała się marimby. W roku 2007 Jacek Markanicz wyjeżdża do Gdańska. Dyrektorem szkoły zostaje Włodzimierz Piesiak, nauczyciel saksofonu.