Profilaktyka zakażeń menigokokowych.

Wiadomości ogólne: zakażenia maningokokowe wywoływane są przez bakterie zwane meningokokami, które mogą spowodować zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Mogą również wywołać posocznicę /sepsę/ czyli uogólnioną odpowiedź organizmu na zakażenie, określane wspólnie mianem inwazyjnej choroby meningokokowej. Meningokoki żyją w wydzielinie jamy nosowo-gardłowej i bez sprzyjających warunków nie powodują żadnych dolegliwości chorobowych. Giną bardzo szybko poza organizmem człowieka i pod wpływem powszechnie używanych do mycia detergentów /mydło, płyn do mycia naczyń itp.
Na zakażenie najbardziej narażone są dzieci w wieku od 0 do 4 roku życia, młodzież i osoby dorosłe ze zmniejszoną odpornością organizmu.
Zakażeniu sprzyja : - bezpośredni kontakt z chorym bądź nosicielem,
- długotrwałe przebywanie w zatłoczonych, źle wietrzonych pomieszczeniach,
- stosowanie używek,
- nieprzestrzeganie podstawowych zaleceń higienicznych, takich jak: używanie przez kilka osób wspólnych naczyń, sztućców, picie z jednej butelki, palenie jednego papierosa,
- osłabienie organizmu wywołane wcześniejszymi infekcjami, wysiłkiem fizycznym, stresem.
Objawy zakażeń meningokokowych: w początkowej fazie podobne są do przeziębienia (gorączka, bóle stawowe, mięśniowe, ogólne złe samopoczucie). Mogą dołączyć się: bóle głowy, biegunka, wymioty, sztywność karku, drgawki często świadczące o zapaleniu opon mózgowo- rdzeniowych. Charakterystycznym objawem w postępującym zakażeniu jest wysypka wybroczynowa - plamki na skórze całego ciała w postaci drobnych punkcików zlewających się w późniejszym okresie w duże plamy, które nie bledną pod naciskiem. Wysypka może być jednym z ostatnich objawów zakażenia. Choroba rozwija się bardzo szybko!!! Aby skutecznie leczyć zakażenia meningokokowe, należy po stwierdzeniu podejrzenia o ewentualnym zakażeniu natychmiast zgłosić się do lekarza lub wezwać Pogotowie Ratunkowe, dokładnie opisując objawy. Zapobieganie: najważniejszymi sposobami zabezpieczenia się przed zachorowaniem są:
1. Zachowanie higieny osobistej- bardzo duże znaczenie mają prawidłowe zachowania związane z higieną osobistą ( mycie rąk, nie używanie wspólnych sztućców, szklanek, nie picie ze wspólnej butelki, nie dawanie gryza)
2. Uodpornienie się poprzez szczepienie - należy jednak pamiętać, iż szczepionka zabezpiecza tylko przed zakażeniem meningokokami grupy C i nie zabezpiecza przed zakażeniem grupą B. Szczepionkę można podawać dzieciom od drugiego miesiąca życia, powyżej 12 miesiąca życia podaje się jedną dawkę szczepionki. Dorośli również mogą korzystać z jednorazowego zaszczepienia. Decyzję o podaniu szczepionki podejmuje lekarz rodzinny.
Uwaga!
Po bezpośrednim kontakcie z osobą chorą na inwazyjną chorobę meningokokową należy natychmiast zgłosić się do lekarza.