Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Piszu

W 1917 roku rozpoczęło się na ziemiach polskich organizowanie polskiej służby zdrowia. W lutym 1917 roku w Departamencie Spraw Wewnętrznych Tymczasowej Rady Stanu Królestwa Polskiego powstał referat zdrowia publicznego, który stopniowo przekształcił się w dyrekcję służby zdrowia publicznego, zajmującą się zagadnieniami sanitarno-epidemiologicznymi. Równocześnie organizowano okręgowe i powiatowe urzędy zdrowia, które były organami wykonawczymi w terenie.

W styczniu 1919 roku - po odzyskaniu niepodległości - Naczelnik Państwa Józef Piłsudski dekretem powołał do życia Ministerstwo Zdrowia Publicznego. Do zakresu działania tego Ministerstwa, zgodnie z zasadniczą ustawą sanitarną z dnia 19 lipca 1919 roku, należało m.in. zwalczanie chorób zakaźnych ostrych i przewlekłych. W początkowej fazie istnienia państwowej służby zdrowia zaistniała potrzeba zorganizowania zakładu badawczo-naukowego, w którym można by było przeprowadzać badania nad istotą szerzenia się oraz metodami zapobiegania i zwalczania chorób zakaźnych. Takim ośrodkiem laboratoryjnym stał się utworzony w listopadzie 1918 roku Państwowy Centralny Zakład Epidemiologiczny. Była to jednostka rządowa o charakterze centralnego ośrodka merytorycznie wspomagającego nadzór epidemiologiczny i rozpoznawanie chorób zakaźnych. Organizowanie Zakładu trwało do 1921 roku, a polegało na przejmowaniu przez Rząd i łączeniu wszystkich istniejących
w Warszawie oraz miastach prowincjonalnych zakładów badawczych, mających związek
z higieną.

 W październiku 1921 roku połączono wszystkie te zakłady i nadano im nazwę Państwowego Zakładu Epidemiologicznego. Rozporządzeniem Rady Ministrów
z dnia 7 września 1923 roku nazwa Zakładu została zmieniona na Państwowy Zakład Higieny.

Do wybuchu II wojny światowej trwały prace organizacyjne nad tworzeniem filii PZH na terenie całego kraju. W 1939 roku istniało 13 filii, każda składała się z trzech oddziałów: bakteriologicznego, badania żywności i przedmiotów użytku oraz badania wody. Filie
te istniały w Gdyni, Kielcach, Krakowie, Lublinie, Lwowie, Łucku, Łodzi. Poznaniu, Stanisławowie, Toruniu, Wilnie, Brześciu nad Bugiem i w Katowicach.
W 1939 roku filia z Gdyni została przekształcona w istniejący do chwili obecnej Instytut Medycyny     Morskiej i Tropikalnej. Dzięki wszechstronnej walce z chorobami zakaźnymi, kontroli produktów spożywczych, nadzorowi nad odpowiadającej normom wodzie do picia, szkoleniu pracowników służby sanitarno- epidemiologicznej, PZH był główną instytucją zdrowia publicznego  w Polsce okresu międzywojennego. Ponadto z okręgowych
i powiatowych urzędów zdrowia, utworzonych w latach 1918-1919, powstały powiatowe
i wojewódzkie urzędy zdrowia. Zadaniem pracujących w nich lekarzy i farmaceutów, było dokonywanie objazdów terenu i kontrola różnych obiektów z punktu widzenia sanitarno-porządkowego oraz współpraca z filiami PZH.

Jednym z ostatnich aktów prawnych przed II wojną światową była ustawa
z dnia 15 czerwca 1939 roku o publicznej służbie zdrowia. Publiczna służba zdrowia obejmowała m.in. zwalczanie chorób zakaźnych, zaopatrywanie ludności w wodę, usuwanie nieczystości, dozór sanitarny nad artykułami żywnościowymi. Wykonywanie zadań z zakresu publicznej służby zdrowia należało do Ministra Opieki Społecznej.

Po II wojnie światowej na mocy dekretu z dnia 11 kwietnia 1945 roku (Dz. U. Nr 12, poz. 63) utworzono Ministerstwo Zdrowia. Przy utworzeniu tego Ministerstwa w sposób milczący, przyjęto, że do zakresu jego działania w ogólnych zarysach należą sprawy "publicznej służby zdrowia", wymienione w ustawie z 1939r.

 W roku 1946 uchwalona została ustawa o nadzorze nad lecznictwem (Dz. U. Nr 2, poz. 18), która przyznała zwierzchni nadzór i naczelne kierownictwonad leczeniem w Państwie Ministrowi Zdrowia. Podobnie stanowiła ustawa z 1948 roku o zakładach społecznych służby zdrowia i planowanej gospodarce w służbie zdrowia. Zakres działania Ministra Zdrowia w dziedzinie spraw sanitarno-epidemiologicznych sprecyzowany został dekretem z dnia 14 sierpnia 1954 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. Nr 37, poz. 160). Zgodnie z tym dekretem Państwowa Inspekcja Sanitarna była aparatem wykonawczym przy pomocy, którego służba zdrowia wykonywała cztery podstawowe zadania z zakresu szeroko pojętej profilaktyki:

    zapobiegawczego nadzoru sanitarnego, tj. zapobiegania powstawaniu szkodliwych
    dla zdrowia ludzkiego warunków środowiskowych,
    bieżącego nadzoru sanitarnego, tj. systematycznego nadzoru sanitarnego
    nad przestrzeganiem w życiu codziennym przepisów sanitarnych i wymagań higieny,
    działalności przeciwepidemicznej, mającej na celu usuwanie wszystkich czynników mogących spowodować szerzenie się chorób zakaźnych, a także zwalczanie tych chorób, podnoszenia kultury sanitarnej w społeczeństwie drogą popularyzacji zasad higieny  i zapobiegania chorobom.

          Z dniem 1 września 1985 roku weszła w życie ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (t.j. Dz. U. 2019, poz. 59 z późn. zm.). Ustawa ta ze znacznymi zmianami dotyczącymi struktury organizacyjnej Inspekcji Sanitarnej obowiązuje do chwili obecnej.

Prawidłowe wykonywanie ustawowych zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej wymagało poszerzenia obszarów jej działania między innymi w zakresie ochrony granic, co nabiera szczególnego znaczenia zwłaszcza w kontekście procesu integracyjnego z Unią Europejską. Postulat ten został zrealizowany poprzez dokonanie zmiany w organizacji Państwowej Inspekcji Sanitarnej polegającej na wprowadzeniu do jej struktury z dniem
1 stycznia 2003 r. nowego organu - państwowych granicznych inspektorów sanitarnych. Znowelizowany art. 10 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej przewidywał, iż zadania Inspekcji realizowane będą między innymi przez państwowego granicznego inspektora sanitarnego dla obszarów przejść granicznych drogowych, kolejowych, lotniczych, rzecznych, morskich, portów lotniczych i morskich oraz jednostek pływających na obszarze wód terytorialnych. Wykaz 16 granicznych stacji sanitarno-epidemiologicznych ustaliło rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 lipca 2002r. w sprawie wykazu granicznych stacji sanitarno-epidemiologicznych (Dz. U. Nr 133, poz. 1024).

Historia Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Piszu sięga 1949 r. kiedy to powstała Powiatowa Kolumna Sanitarna, a jej pierwszym kierownikiem do 1951 r. został lek. med. Stefan Juchim. Wraz z nim w Kolumnie pracowało siedem osób. Od 1951 r. do 1958 r. PKS kierował lek. med. Jan Augustynowicz.

Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Piszu powstała w 1958 r., której pierwszym kierownikiem został lek. med. Waldemar Wysocki do 1960 r.

Od 1960 r. ÷ 1963 r. dyrektorem i PIS była lek. wet. Zofia Zabokrzecka,

Od 1963 r. ÷ 1966 r. dyrektorem i PIS był lek. med. Jerzy Napiórkowski.

Od 1966r. ÷ 1967r. dyrektorem i PIS był lek. med. Janusz Malinowski.

W 1967 r. przez kilka miesięcy p.o. dyrektora  instr. higieny Edward Dzięgielewski.

Od 1967 r. ÷ 1970 r. dyrektorem i PIS był lek. med. Dimostenis Sidiropulos.

W 1970 r. ponownie p.o. Dyrektora instr. higieny Edward Dzięgielewski.

Od 1970 r. ÷ 1997 r. dyrektorem i PIS był lek. med. Andrzej Szuperski.

W 1975 r. w związku z reorganizacją administracji państwowej PSSE w Piszu znajdowała się w granicach województwa suwalskiego.

Od 1997 r. ÷ 2002 r. dyrektorem i PIS była lek. med. Krystyna Kuryło.

W 1999 r. powiat Pisz zostaje włączony do województwa warmińsko-mazurskiego.

Od 01.03.2002 r. ÷ 31.12.2002 r. pełnił obowiązek dyrektora mgr Stanisław Kobylarz.

Od 01.01.2003 r. ÷ 31.01.2003 r. dyrektorem i PPIS był lek. med. Mirosław Pieklarz.

Od 01.02.2003 r. ÷ 30.10.2006 r. dyrektorem i PPIS był mgr Stanisław Kobylarz.

Od 31.10.2006 r. ÷ 31.12.2006 r. pełniła obowiązek dyrektora i PPIS inż. Teresa Dąbrowska.

Od 01.01.2007 r. ÷ 31.12.2013 r. dyrektorem i PPIS był Stefan Kuroczycki-Saniutycz.

Od 16.09.2013 r. ÷ 14.02.2019 r.  dyrektorem i PPIS był Stanisław Kobylarz.

Od 15.02.2019 r. dyrektorem i PPIS jest Andrzej Raszczyk.

Aktualnie podstawą działalności jest Ustawa z dnia 14.03.1985 r. o Inspekcji Sanitarnej wraz z obowiązującymi zmianami.

                     Celem działania Inspekcji Sanitarnej jest ochrona zdrowia ludzkiego przed wpływem czynników szkodliwych lub uciążliwych, a w szczególności zapobieganie powstawaniu chorób zakaźnych i zawodowych. Inspekcja Sanitarna jest powołana do realizacji zadań
z zakresu zdrowia publicznego w szczególności poprzez sprawowanie nadzoru nad warunkami:

    higieny środowiska,
    higieny pracy w zakładach pracy,
    higieny radiacyjnej,
    higieny procesów nauczania i wychowania,
    higieny wypoczynku i rekreacji,
    zdrowotnymi żywności i żywienia,
    higieniczno-sanitarnymi, jakie powinien spełniać personel medyczny, sprzęt oraz pomieszczenia, w których udzielane są świadczenia zdrowotne.