Wygląd:

Karczek wieprzowy

Kształt:

Kształt przypominający nieforemny walec, długości do 30 cm, średnica przekroju – do 12 cm, sznurowany raz wzdłuż i wielokrotnie w poprzek (co 4-5 cm)

Rozmiar:

Długość – do 30 cm

Barwa:

Barwa ciemnobrązowa z odcieniem czerwonym

Konsystencja:

Ścisła, elastyczna

Smak:

Smak wędzonki;

Dodatkowe Informacje:

Ze 100 kg mięsa otrzymuje się 90 kg baleronu. Mięso wieprzowe pochodzi od świń hodowanych przez rolników. Warunkiem produkcji jest waga: od 90 do 110 kg żywej wagi.

Tradycja:

Po II wojnie światowej i transformacji ustrojowej doszło do upaństwowienia przemysłu, w tym również przemysłu mięsnego. Na terenie Olecka pierwsza tzw. państwowa masarnia funkcjonowała od lat 50. Wędliny peklowano metodą zalewową lub na sucho, w beczkach drewnianych oraz basenach kamionkowych. Do wędzenia używano drewna pochodzącego z drzew liściastych – olszyny, dębu, jesionu. Mięso pochodziło od producentów hodujących żywiec w sposób tradycyjny. Trzoda chlewna karmiona była gotowanymi ziemniakami, otrębami, plewami, zielonką (koniczyna, trawa), kapustą, kukurydzą i brukwią. W produkcji wędlin wykorzystywano metody tradycyjne. W kolejnych latach Centrala Przemysłu Mięsnego zaczęła wprowadzać przepisami wewnętrznymi normy regulujące (ujednolicające) opisy technologiczne na wędliny i wyroby wędliniarskie. Proces technologiczny przywołują Przepisy wewnętrzne nr 21 Centrali Przemysłu Mięsnego (zbiór dokumentacji technologicznej na wędliny i wyroby wędliniarskie) wydane przez Wydawnictwo Przemysłu Lekkiego i Spożywczego w 1964 roku.