Wygląd:

Płaskie placki z pozostałością mąki, nierówno wybarwione, miejscami lekko przypieczone. Na przekroju widoczne małe dziurki.

Kształt:

Owalne placki o nierównych kształtach.

Rozmiar:

Długość od 10 cm do 15 cm, szerokość od 5 cm do 8 cm, grubość od 1 cm do 2 cm. Masa 25-35 g.

Barwa:

Skórka od jasnobeżowej do ciemnobrązowej. Miąższ od jasnobeżowego do kremowego.

Konsystencja:

Górna skórka twarda, lekko chrupiąca. W dotyku elastyczne.

Smak:

Smak mlecznej bułki, zapach przypominający bułki pszenne.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Tradycja wypieku blachorzy w gminie Mędrzechów i pobliskich okolicach powiatu dąbrowskiego województwa małopolskiego sięga kilku pokoleń. Według wspomnień mieszkańców, dawniej w rodzinach wiejskich brakowało chleba, blachorze z powodzeniem go zastępowały, stanowiąc pożywny i smaczny posiłek. Sposób przygotowania blachorzy jest bardzo prosty: „Pamiętam jak czasem babcia, a czasem mama zagniatały ciasto na blachorze. Do miski sypały mąkę, sodę, troszkę soli i wlewały kwaśne mleko. Zagniatały z tego ciasto gęste jak na pierogi i kładły je na stolnicę. Z ciasta robiły wałek i kroiły go na plastry, potem je uklepywały na placek i kładły na blachę. Blacha nie mogła być za gorąca bo placki przypaliłyby się z wierzchu, a w środku byłyby surowe” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami gminy Mędrzechów). Metoda wypieku placków na blasze powoduje, że są one miejscami lekko zarumienione, chrupiące, a jednocześnie posiadają elastyczną skórkę. To wszystko sprawia, że mają one specyficzny smak mlecznej bułki. Blachorze doskonale smakują podawane same, na ciepło, jak i też podawane z mlekiem, dżemem lub masłem. „Jedliśmy je wtedy na drugi dzień i również smakowały. Nasi sąsiedzi jedli je czasem rano na śniadanie z żurem, ale u nas nie było takiego zwyczaju. Często jadło blachorze zamiast chleba” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami gminy Mędrzechów).