Wygląd:

Ziarna fasoli korczyńskiej są białe, pokryte cienką skórką, dobrze wypełnione, o jednolitym kształcie

Kształt:

Kształt nerkowaty, bocznie spłaszczone

Rozmiar:

Masa 85 ziaren nie może być mniejsza niż 100 gram

Barwa:

Barwa biała, typowa dla zdrowych ziaren

Smak:

Ziarna mają bardzo delikatny, łagodny i pozbawiony goryczy smak. Zapach ziaren naturalny, swoisty, bez zapachu pleśni, stęchlizny i innych obcych zapachów.

Dodatkowe Informacje:

Ziarna fasoli korczyńskiej zawierają znaczne ilości białka. Są bogate w sole mineralne, zwłaszcza fosforu i wapnia oraz witaminy (przede wszystkim grupy B).

Tradycja:

Najpopularniejszą odmianą fasoli w okolicach Nowego Korczyna był i jest Piękny Jaś karłowy biczykowy. Tę odmianę fasoli w okolicach nowego Korczyna na szeroką skalę zaczęto uprawiać w latach 70-tych XX w. Warunki uprawy tej odmiany były tak dobre i uzyskiwano tu tak dorodne okazy fasoli, że odmianę pochodząca z tego regionu zaczęto nazywać „fasolą korczyńską”. Nazwa pochodzi od nazwy gminy - Nowy Korczyn. Uprawy fasoli rozprzestrzeniły się na obszarze, na którym można było uzyskać jej odpowiednią jakość i pożądane parametry. Obszar ten obejmuje obecnie pięć gmin. Historia upraw fasoli na tym obszarze była opisywana w wielu publikacjach. Fasola jest rośliną ciepłolubną i bardzo wymagającą w stosunku do temperatury. W tej części Ponidzia, występuje mikroklimat charakteryzujący się dłuższym niż na okolicznych obszarach okresem wegetacji, wyższymi średnimi temperaturami, szczególnie w miesiącach wiosennych. Warunki te sprzyjają uprawie fasoli Jaś. Mało jest obszarów w Polsce, gdzie urośnie i wyda plon. W opracowaniu pt. „Uprawa fasoli na nasiona” przygotowanym przez Pana inż. Krzysztofa Szelągowskiego i wydanym przez WOPR Modliszewice w 1988 r. czytamy: „W województwie kieleckim najkorzystniejsze warunki do uprawy fasoli istnieją w jego południowej części. W początkach lat osiemdziesiątych blisko 50% areału uprawy fasoli całego województwa znajdowało się w gminie Nowy Korczyn. Z tego około 80 % powierzchni zasiewów zajmowała fasola biczykowa – Piękny Jaś, pozostałą część stanowiły odmiany średnionasienne, także o nasionach kolorowych. Fasola to jest uprawiana w rejonie Nowego Korczyna od przeszło trzydziestu lat. Obecnie trudno jest ustalić skąd został pozyskany pierwszy materiał siewny. Wiadomo, że obecnie nie prowadzi się hodowli zachowawczej tej fasoli, z tego względu nasion nie można nabyć w sklepach rozprowadzających materiał siewny”. W Tygodniku Ponidzia z dnia 26 października 2004. w artykule „Najlepszy świętokrzyski produkt regionalny” czytamy: „Teren gminy Nowy Korczyn jak sięgnąć do materiałów źródłowych od zarania zaistnienia tego warzywa w Polsce aż do naszych czasów jest znaczący zagłębiem fasolowym. Specyficzne, bogate w składniki mineralne i konsystencję gleby oraz jej ciepłotę. Fasola jest rośliną ciepłolubną. Dla tego rodzaju uprawy grunty wzdłuż brzegów Wisły i Nidy oraz warunki pogodowe panujące w całym cyklu od kiełkowania aż po zbiory sprawiły, że produkt „od zawsze” tu uprawiano nabywając sprawności, doświadczenia w produkcji. W latach 80. połowa areału województwa, na którym była uprawiana, znajdowała się na terenie właśnie gminy Nowy Korczyn. O renomie i znaczeniu produktu, jakim jest fasola korczyńska dla miejscowej ludności świadczą m.in. opracowania etnograficzne dokumentujące jego tradycję. Przykładem może być scenariusz „Szopki po Parchocku” opracowanej w grudniu 1990 i przedstawionej w styczniu 1991 roku miejscowej publiczności.