Wygląd:

Pieczone kawałki mięsa z golonki ze skórą w sosie pomidorowym z warzywami.

Kształt:

Owalne kawałki mięsa ze skórą z golonki.

Rozmiar:

Około 1 kg.

Barwa:

Kolor skórki jasno brązowy, wewnątrz ciemnoróżowy, sos koloru czerwonego.

Konsystencja:

Stała, sprężysta w dotyku.

Smak:

Smak pieczonej wieprzowiny, cebuli i pora. Zapach mięsa pieczonego z cebulą.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Mięso wieprzowe w kuchni pomorskiej uważano za bardzo sycące i głównie ono znajdowało zastosowanie w różnorodnych potrawach. W pomorskiej literaturze kulinarnej znajdują się rozmaite sposoby przyrządzania mięsa wieprzowego, w tym golonki, np. „Noga na ciepło” czy „Golonka na ciepło”. Obok golonki po kaszubsku, kociewsku, przygotowywana jest również golonka po pomorsku. Potrawa ta od dawna funkcjonuje w jadłospisach wielu rodzin na terenie Borów Tucholskich. To pożywna i smaczna potrawa przyrządzona w oparciu o lokalne surowce. „Najważniejsze jest by mięso wieprzowe było odpowiednie, najlepsze jest z własnego gospodarstwa, karmione naturalnymi paszami. Golonkę należy przyrządzać razem z kością, jest smaczniejsza niż bez” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Borów Tucholskich). Na początku golonka jest porcjowana, solona, dodawany jest kminek. Gdy nabierze smaku i aromatu przypraw, układana jest ciasno w brytfannie i jest pieczona. W czasie pieczenia podlewana jest powstałym sosem, aby była soczysta. Pod koniec pieczenia, gdy mięso jest miękkie, dodawana jest pokrojona cebula i por, a także posypywana jest papryką i pieprzem. Następnie podlewana jest gorącą wodą, ale nie za wiele, by odpowiednio się zarumieniała i duszona jest pod przykryciem. Na koniec dodawany jest koncentrat pomidorowy lub przecier pomidorowy. Tak przygotowana golonka jest delikatna i soczysta. Najczęściej podawana jest z ziemniakami lub z chlebem. Golonka po pomorsku swój specyficzny smak zawdzięcza surowcom – mięsu zwierząt z miejscowych gospodarstw oraz niewyszukanym dodatkom i przyprawom. Kolejne już pokolenie wykonuje golonkę po pomorsku nie tylko jako potrawę świąteczną, podawaną na uroczystości rodzinne i na spotkania towarzyskie, ale także jako codzienne danie obiadowe.