Wygląd:

Sztuka mięsa

Kształt:

Podłużny

Rozmiar:

1,5-2,5 kg

Barwa:

Od złocistego do brązowego

Konsystencja:

Chrupka

Smak:

Drobiowy, mięso pieczone

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Receptura sporządzania kaczki została przekazana ustnie w 1951 roku. Od tej pory wykonywana jest ona samodzielnie na wszystkie uroczystości rodzinne i spotkania towarzyskie. Goście oczekują, że na stole wśród dań obowiązkowo znajdzie się właśnie kaczka nadziewana. Produkt ten pojawiał się także na stołach Parafii Olbięcin w czasie przyjęć odpustowych. Kaczka nadziewana jest podawana podczas wszystkich uroczystości rodzinnych i towarzyskich. Produkt ten został rozpropagowany w tutejszym środowisku. W książce W. Baraniewskiego Kuchnia i stół w polskim dworze na stronie 163 czytamy: O przyrządzaniu wszelkiego ptactwa domowego i dzikiego (z książek kucharskich i poradników dla ziemian). Wszelkie ptactwo domowe powinno być rżnięte kilku dniami, a przynajmniej na noc przed użyciem. Kurom przerzyna się gardło aż do kręgów szyi; gęś zaś i kaczki rzną się głęboko na karku tuż przy głowie, gdzie po oskubaniu można miękkie namacać miejsce (...). Opisy mówiące o spożywaniu kaczki jako jednego z dań podawanych na obiad pojawia się w książce M. Lemnis i H. Vitry W staropolskiej kuchni i przy polskim stole w rozdziale poświęconym spożywaniu potraw za czasów króla Stasia czytamy m.in.: Obiady na co dzień również były obfite i smaczne. (…) Uboższa ludność nie jadała mięsa codziennie, natomiast bogaci mieszczanie raczyli się po zupie daniem mięsnym: sztuką mięsa z rosołu, zrazami, różnie przyprawionymi kiełbasami, flakami i kiszkami. (…) Pieczenie, kury, kaczki i gęsi oraz desery należały u większości do dań niedzielnych i świątecznych.