Wygląd:

Części kaczki: udka, skrzydła, pierś przekrojona na pół, szyja przekrojona na pół; obsmażone i zalane powstałym podczas pieczenia sosem i tłuszczem, na którym pieczono części kaczki. Wszystko umieszczone w słoiku typu wek.

Kształt:

Przyjmuje kształt naczynia.

Rozmiar:

Kaczka mieści się w słoiku typu „weck” o pojemności 1 l.

Barwa:

Barwa mięsa zarówno na zewnątrz jak i w środku brązowa.

Konsystencja:

Miękkie mięso, pod naciskiem palców odchodzi od kości.

Smak:

Intensywny zapach pieczonego mięsa drobiowego, smak pieczonej kaczki z wyczuwalną nutą przypraw.

Tradycja:

Dawniej w każdym gospodarstwie na Kujawach hodowano kaczki, dlatego też Kujawy słynęły z czarniny i pieczonej kaczki. Kaczynę serwowano najczęściej na niedzielny i świąteczny obiad, a kiedy nie było czasu na bezpośrednie przygotowanie potrawy wykorzystywano sposób konserwowania mięsa w słoikach. „W okresie dwudziestolecia międzywojennego, wraz z pojawieniem się pierwszych szklanych słoi, przyszła pora na wekowanie mięs, co w znacznym stopniu przedłużało okres ich trwałości i co ważne, pozostawiało świeży smak” (D. Kalinowska, „Gzik, Żur i Prażucha. Tradycje kuchni kujawskiej”). Tak też pojawiła się tradycja przygotowywania kaczki z weka. Do przygotowania kaczki z weka wykorzystywano części kaczki białej, domowej (udka, skrzydła, pierś przekrojona na pół, szyja przekrojona na pół) obsmażone i zalane powstałym podczas pieczenia sosem i tłuszczem, na którym pieczono części kaczki. Całość umieszczano w słoiku typu weck o pojemności ok. 1 litra. „Oczyszczoną tuszkę młodej kaczki pokroić na kawałki, dokładnie umyć, oprószyć solą, pieprzem, majerankiem, pozostawić na 2 godz. Pozostawić w chłodnym miejscu. Przygotować weka. Wymyć słoiki, gumki, przyszykować sprężynki. Mogą być zakręcane słoiki. Mięso kacze obsmażyć na patelni. Jak troszkę przestygnie ułożyć w słoiku, podlać tłuszczykiem z patelni, szczelnie zamknąć słoiki. Słoiki gotować na wolnym ogniu 1-2 godz., aby mięso było miękkie. Przechowywać w chłodnym, suchym miejscu” (G. Szelągowska, „Kuchnia z rodowodem. Potrawy i produkty tradycyjne województwa kujawsko-pomorskiego”). Tak przygotowane mięso jest miękkie i pod naciskiem palców odchodzi od kości. Ponadto jest bardzo aromatyczne, przeważa intensywny smak i zapach pieczonego mięsa drobiowego z wyczuwalną nutą przypraw.