Wygląd:

Małe, okrągłe rumiane bułeczki, na przekroju widoczny farsz z kapusty i grzybów.

Kształt:

Okrągły, na przekroju owalny.

Rozmiar:

Średnica bułeczek ok. 6-7 cm.

Barwa:

Skórka lekko rumiana, jasnobrązowa, na przekroju zielono-brązowy farsz.

Konsystencja:

Ciasto delikatne, pulchne, sprężyste.

Smak:

Charakterystyczny dla ciasta drożdżowego z wyczuwalnym smakiem i aromatem kiszonej kapusty i grzybów.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Żuławy to specyficzny obszar zlokalizowany w delcie Wisły. Ze względu na zagrożenia powodziowe i ciężkie gleby, gospodarowanie na Żuławach nigdy nie było łatwe. Niewątpliwie zasługi w procesie zagospodarowania podmokłych ziem żuławskich mają mennonici – ludność, która prześladowana w rodzimych krajach, przybyła w XVI w. do Polski i pozostała w niej do zakończenia II wojny światowej. Kuchnia mieszkańców Żuław odzwierciedla zawiłą historię tego terenu. Swój ślad pozostawiła w niej ludność wielu narodowości zamieszkująca te tereny na przestrzeni wieków. Po II wojnie światowej na teren Żuław wraz z przybyłą z południa Polski ludnością, przywędrowały kapuśniaczki żuławskie. Receptura na ten produkt zakorzeniła się na terenie Żuław m.in. ze względu na występujące tam urodzajne gleby, które gwarantowały dostępność głównego surowca, czyli kapusty. Kapuśniaczki żuławskie to delikatne drożdżowe bułeczki, które swoją nazwę wzięły od kapuściano-grzybowego nadzienia. Do ich wyrobu używa się kapusty kiszonej lub kapusty świeżej. Ciasto drożdżowe z mąki żytniej, po wyrobieniu i wyrośnięciu piekło się w piecu chlebowym, co nadawało kapuśniaczkom żuławskim oryginalny smak. W zależności od zamożności rodzin nieco modyfikowano przepis na kapuśniaczki – mąkę żytnią zamieniano na pszenną, farsz kapuściany okraszano skwarkami i mięsem lub dodawano więcej grzybów. Kapuśniaczki żuławskie są potrawą przygotowywaną, w szczególności, na Wigilię i Nowy Rok, a także na dożynki oraz uroczystości i spotkania rodzinne. Kapuśniaczki żuławskie, serwowane na ciepło lub zimno, podaje się jako dodatek do bulionu, a także jako samodzielną potrawę. Jako element kuchni żuławskiej są prezentowane i promowane podczas lokalnych konkursów, festynów i targów.