Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                                           

Kiełbasa trwała, pieczona i suszona, w osłonce białkowej z lekkim połyskiem na zewnątrz. 

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Prosty, na przekroju okrągły.

Wielkość

Batony o długości 40-45 cm.

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Zewnętrzna brązowa z odcieniem wiśni. Na przekroju różowo-czerwone mięso z białym tłuszczem.   

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Konsystencja ścisła, dobrze związana, po przekrojeniu nie rozpada się.

Smak i zapach

Charakterystyczny dla kiełbas pieczonych, suchych z mięsa peklowanego z wyczuciem tłuszczu, przypraw i wędzenia.

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Obszar gminy Sława w połowie porośnięty jest kompleksem leśnym z przepięknym Pojezierzem Sławskim. Jest to zagłębie niewielkich gospodarstw zajmujących się hodowlą drobiu, trzody chlewnej oraz bydła. Najbardziej jednak rozwinęła się tu hodowla drobiu i przetwórstwo mięsa drobiowego. Z mięsa drobiowego przygotowywano przeróżne wyroby, które dzięki swoim wartościom odżywczym zyskały popularność i stały się wizytówką regionu. Jednym z nich była kiełbasa sucha z indyka. Do jej wyrobu wykorzystuje się mięso indycze z ud i piersi indyczych, które jest rozdrabniane na szarpaku, z dodatkiem tłuszczu. Następnie powstałą masą napełniane są ściśle batony i osadzane do równomiernego rozprowadzenia przypraw, takich jaki pieprz, gałka, czosnek, papryka i kardamon. Kiełbasa sucha jest wędzona na gorąco z jednoczesnym jej pieczeniem.