Wygląd:

Kiełbasa cienka, uformowana w wianek z czystą, lekko pomarszczoną naturalną osłonką przylegającą do mięsnego farszu.

Kształt:

Batony w naturalnych osłonkach – jelicie wieprzowym cienkim. Kształtem przypomina wianek uformowany zgodnie z naturalnym skrętem osłonek.

Rozmiar:

Średnica wędliny od 2,5 do 3 cm. Waga około 1 kg.

Barwa:

Zewnętrzna od jasnobrązowej do ciemnobrązowej z odcieniem wiśniowym. Farsz mięsny jasnoróżowy, barwa tłuszczu biała.

Konsystencja:

Dość dobrze związana, miękka i jędrna.

Smak:

Smak i zapach aromatyczny, charakterystyczny dla wędlin wędzonych, a następnie parzonych z wyraźnym zapachem wędzenia i wyczuwalną mieszanką przypraw.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Puszcza Biała stanowi południową część Puszczy Kurpiowskiej. Nazwa jej pochodzi od białych kulek wytworzonych przez roślinę o nazwie wełnianka, która porasta bagna, otaczające okoliczne wsie. „Mimo wczesnego osadnictwa, teren do początków ubiegłego stulecia zachował charakter puszczański (…). Jeszcze w tym okresie obszary zajęte przez łąki i pastwiska ciągnęły się jedynie wąskim pasem wzdłuż brzegów rzek, natomiast pola uprawne stanowiły rzadkie, niewielkie wysepki rozrzucone wśród borów” (M. Żywirska, „Puszcza Biała, jej dzieje i kultura”, Warszawa 1973). Mieszkańcy Puszczy Białej do swoich korzeni przywiązywali i przywiązują bardzo dużą wagę i do dnia dzisiejszego pieczołowicie kultywują kurpiowską kulturę. Pożywienie Kurpiów Białych było skromne, a gospodynie wykorzystywały przede wszystkim produkty pochodzące z własnych gospodarstw. Tradycyjne wyroby wędliniarskie, w tym kiełbasa wiejska kurpiowska to element spuścizny kulinarnej regionu. Głównym surowcem do wyrobu kiełbasy jest szynka wieprzowa, słonina oraz łopatka wołowa. Na początku mięso po odpowiednim pokrojeniu jest peklowane na sucho w celu uzyskania odpowiedniej konsystencji oraz wydobyciu głębi smaku. Tak zapeklowane mięso pozostawiane jest w chłodnym pomieszczeniu przez około 5 dni. Po tym okresie mięso jest mielone i mieszane z dodatkiem przypraw takich jak sól, pieprz, majeranek i czosnek. Powstałą masą kiełbasianą napełnia się oczyszczone jelita wieprzowe, a powstałe pętka wieszane są na drążkach i umieszczane w wędzarni. Do wędzenia stosowane jest drewno olszowe, a cały proces trwa około 5 godzin. Po zakończonym wędzeniu kiełbasa poddawana jest jeszcze procesowi parzenia. Tak przygotowana kiełbasa kurpiowska po schłodzeniu nadaje się bezpośrednio do spożycia bądź można ją przechowywać w zimnym pomieszczeniu zawiniętą w ściereczkę lub papier, dzięki czemu długo zachowuje swoją świeżość. Dzięki stałej obecności na rynku kiełbasa wiejska kurpiowska jest produktem znanym kolejnemu pokoleniu, stanowiącym pomost pomiędzy dawnymi a współczesnymi czasami.