Powody wycofania projektu przez KE

Przewodnicząca Komisji Europejskiej, uzasadniając swoją decyzję, podkreśliła, iż przez ponad półtora roku nie osiągnięto postępu w pracach nad projektem, także na poziomie Rady Unii Europejskiej. Projekt rozporządzenia stał się przy tym „symbolem polaryzacji”.

Stanowisko Polski

Polska od początku prac nad projektem jednoznacznie i konsekwentnie sprzeciwiała się jego założeniom. Polska podkreślała, ż proponowane rozwiązania miałyby następujące skutki:

• Miałyby negatywny wpływ na bezpieczeństwo żywnościowe i konkurencyjność unijnego rolnictwa.
• Prowadziłyby do zwiększenia uzależnienia unijnego systemu żywnościowego od importu żywności.
• Uderzałyby w opłacalność produkcji rolnej poprzez nałożenie na rolników szeregu nowych i nieuzasadnionych obowiązków i ograniczeń.

Zastrzeżenia te stały się szczególnie aktualne w kontekście zdarzeń zakłócających łańcuchy dostaw, jak pandemia COVID-19 i wojna w Ukrainie. Niekwestionowana potrzeba ochrony dla przyszłych pokoleń zasobów środowiska naturalnego nie może naruszać podstawowej funkcji rolnictwa, jaką jest zaspokojenie potrzeb żywnościowych obywateli Unii Europejskiej. Co więcej, obserwowane zamiany klimatyczne, utrudniające lub wręcz wykluczające produkcję rolną w niektórych obszarach naszego globu powodują, iż Unia Europejska powinna zwiększać swoją rolę w systemie globalnego bezpieczeństwa żywnościowego.

Sprzeciwiając się przyjęciu nieracjonalnych rozwiązań, Polska prowadziła aktywnie –
i jak widać skuteczne – działania na poziomie organów Unii Europejskiej. Wokół stanowiska Polski udało się bowiem zbudować silną koalicję państw członkowskich podzielających te same zastrzeżenia, co miało kluczowe znaczenie dla braku akceptacji projektu na poziomie Rady Unii Europejskiej.