Wygląd:

Gęsty

Kształt:

Rozmiar:

Barwa:

Bordoworóżowy

Konsystencja:

Gęsta, sztywna

Smak:

Smak słodko-kwaśny, aromat owocowy

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Mermecka galaretka z żurawiny wytwarzana jest zgodnie z recepturą rodzinną od ponad 25 lat. Przepis przekazywany jest z pokolenia na pokolenie. Obecnie, jak dawniej, sporządza się galaretkę z żurawiny po mermecku na wyjątkowe okazje, takie jak np. świąteczny obiad. Jest to rodzaj słodkiego deseru. Dla mieszkańców Borów Tucholskich żurawina jest owocem znanym i bardzo cenionym. Bory Tucholskie to znacznych rozmiarów obszar leśny. W regionie tym przeważa zbieractwo runa leśnego. Mieszkańcy utrzymują się z gospodarki leśnej i przemysłu drzewnego. Gleby są mało urodzajne, piaszczyste, mało przydatne dla rolnictwa. Również w gromadzonych na zimę zapasach dużą część stanowiły produkty leśne, które zbierano i suszono. Owoce leśne były także obiektem handlu. Owoce żurawiny są dostępne w lasach i na torfowiskach w okolicy Mermetu zaledwie przez kilka miesięcy w roku. Najczęściej zbiera się je w okresie półtora do dwóch miesięcy w ciągu roku. Na Kociewiu przyrządzano desery ze świeżych lub konserwowanych w garnkach owoców, które pochodziły z przydomowego sadu lub były zbierane w lesie. Bory Tucholskie są miejscem występowania jagód, poziomek, borówek, malin, jeżyn oraz żurawin. Dawniej owoce świeże przeznaczone do bezpośredniego spożycia słodzono miodem, obecnie podaje się je z cukrem. Do przetwórstwa określonego rodzaju owoców oraz do sporządzania z nich potraw i deserów używano typowych sprzętów, narzędzi i naczyń. W przypadku żurawiny świeże owoce miażdżono za pomocą drewnianej prasy do owoców.