Wygląd:

Płyn

Kształt:

Płynny

Barwa:

Odcień rudy, rubinowa

Konsystencja:

Płynna, lepka, klarowna

Smak:

Cierpki, swoisty dereniowy – oryginalny, orzeźwiający

Dodatkowe Informacje:

Zawartość alkoholu 35%-45% objętości płynu Dzięki temu, że w pierwszej kolejności osiąga się intensywność owoców przez zalanie ich alkoholem i otrzymanie syropu owocowego, smakowe walory stają się bardziej intensywne. Filtrowanie przez bawełnę sprzyja dodatkowo klarowności nalewki, dzięki czemu nie ma ona koncentratowego wyglądu.

Tradycja:

Pierwsze nalewki powstawały na bazie wina, miodu i ziół. Już w czasach starożytnych mieszając zioła, szukano eliksirów młodości i miłości. Do historii alkoholu należy powstanie bimbru, doprawionego ziołami, sławionego jako aqua vitae. Wówczas okazało się, że alkohol w połączeniu z ziołami charakteryzuje się właściwościami leczniczymi. Używano go do dezynfekcji, uśmierzania bólu, a także przy przeziębieniach. Pierwsza nalewka przeznaczona „dla smaku” – rosolis (z łac. ros – kropla, solis – słońce), powstała we Włoszech w XIII w. Kolejne nalewki wytwarzane przez opactwa zakonników szybko zyskały popularność w całej Europie – każdy kraj wykazywał upodobanie do jakiegoś smaku. Zakonnicy starannie i dokładnie ważyli składniki, dodając olejki eteryczne dla poprawy zapachu. W Polsce nalewki zwane były kordiałami i odgrywały istotną rolę w życiu wszystkich polskich dworków. W dworkowych apteczkach dzieliły się na nalewki dla zdrowia rodziny oraz nalewki dla ducha i przyjemności. Za punkt honoru uznawały gospodynie poczęstowanie nimi gościa. Receptury przekazywano sobie z pokolenia na pokolenie, często dopiero w zapiskach testamentu. Przy produkcji nalewek zaczęto kierować się fantazją, używając różnych darów przyrody – owoców i ziół, dzięki czemu powstawały coraz to inne, nieograniczone smaki, a nalewki miały przeróżne właściwości. Bogactwo składników sprzyjało tworzeniu nalewek na specjalne okazje i pomagające na różne schorzenia. Dzisiejsze nalewki to często wynik produkcji opartej na starych przepisach połączonych z fantazją wytwórcy, dzięki czemu uzyskują one coraz to nowe smaki. Przepis na nalewkę dereniową pochodzi z książki Nalewki Jana Gajkosia wydanej w 1958 roku przez Polskie Wydawnictwa Gospodarcze w Katowicach oraz z Receptariusza Panny Apteczkowej – imprimatura wydanego przez Kresową Akademię Smaku w Lublinie w 2005 roku.