Pomimo wstrzymania się Polski od głosu, ze względu na nieuwzględnienie możliwości stosowania ww. substancji czynnych do zaprawiania buraka cukrowego, Komisja Europejska w drodze rozporządzeń wykonawczych (2018/783, 2018/784, 2018/785) ograniczyła stosowanie tych substancji wyłącznie do stosowania w szklarniach trwałych i zaprawiania nasion przeznaczonych do siewu wyłącznie w takich obiektach. Po dokonaniu do dnia 19 września 2018 r. niezbędnych zmian w obecnie obowiązujących zezwoleniach na wprowadzanie do obrotu środków ochrony roślin, stosowanie tych substancji na terenach otwartych oraz siew zaprawionych nimi nasion nie będzie już możliwy na terenie całej Wspólnoty.

Polska wnioskowała o pozostawienie możliwości stosowania imidachloprydu, klotianidyny i tiametoksamu do zaprawiania nasion buraka cukrowego. Buraki cukrowe nie są bowiem roślinami miododajnymi, ponieważ nie kwitną przed zbiorem. Ponadto ryzyko narażenia owadów zapylających na pozostałości tych substancji mogło zostać wyeliminowane także poprzez odpowiedni dobór upraw następczych wprowadzanych po zbiorze buraków cukrowych, np. poprzez ograniczenie do takich które również nie będą atrakcyjne dla zapylaczy. Należy także zwrócić uwagę, że zaprawianie nasion buraka cukrowego jest elementem ściśle kontrolowanego procesu otoczkowania, co także pozwalało na wyeliminować ryzyko niewłaściwego stosowania zapraw nasiennych.

Natomiast Narodowa Strategia Ochrony Owadów Zapylających przygotowana na zlecenie Fundacji Greenpeace podlega obecnie w Ministerstwie weryfikacji.