Wygląd:

Jednolita, oleista ciecz.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Złocisto-żółta.

Konsystencja:

Płynna.

Smak:

Wyczuwalny smak orzechów, bez goryczki.

Tradycja:

Uprawa lnu włóknistego oraz produkcja oleju w regionie nadodrzańskim posiada wieloletnią tradycję. Receptura oraz sposób produkcji przywiezione zostały z Kresów Wschodnich Drugiej Rzeczypospolitej z regionu Polesia i Wołynia i są kontynuowane do dnia dzisiejszego. Głównym sposobem pozyskiwania oleju były i są małe tłocznie. Na terenie gminy Niegosławice, do pozyskania oleju używana jest polska odmiana lnu – „szafir”. Jest ona bardzo wartościowa i zapewnia wysoką zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych w oleju. Olej lniany tłoczony na zimno otrzymywany jest jako produkt o żółtym zabarwieniu, specyficznym zapachu i lekko orzechowym smaku poprzez tłoczenie metodą „na zimno” dojrzałych nasion lnu. Metoda tłoczenia oleju lnianego na zimno polega na produkcji w niskiej temperaturze, dzięki czemu składniki oleju (głównie wrażliwe na temperaturę nienasycone kwasy tłuszczowe) zachowują swoje naturalne struktury i właściwości biologiczne. Olej lniany zawiera bardzo dużą ilość nienasyconych kwasów tłuszczowych Omega-3, które występują w bardzo dobrych proporcjach w stosunku do niezbędnych kwasów Omega-6. Produktem ubocznym pozyskiwanym podczas tłoczenia oleju jest makuch lniany, który jest dobrym komponentem białkowym w paszy dla inwentarza. „Dawniej olej był składnikiem postnych potraw np. ziemniaki polane olejem. Dawniej olej służył też jako lekarstwo, np. smarowano spracowane na roli suche ręce, pięty itp.” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami gminy Niegosławice). Obecnie spożywany jest „z serem, z kapustą, z ziemniakami, z surówkami, do picia. Podnosiło to wartość dodatków, a przede wszystkim wpływa na poprawę stanu zdrowia” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami gminy Niegosławice).