Wygląd:

Błyszcząca

Kształt:

Zbliżony do prostokąta, podłużny, podobny do kształtu cukierka krówki. Kształt przekroju zbliżony do kwadratu.

Rozmiar:

Długość – od 4 do 5 cm, wysokość – ok. 2 cm, szerokość – ok. 3 cm.

Barwa:

Zewnętrzna – biało-różowa, na przekroju – biało-różowa.

Konsystencja:

Twarda, lepka, gęsta, w dotyku gładka, struktura jednolito-elastyczna.

Smak:

Bardzo słodki, mleczny, lekko migdałowo-karmelowy, intensywny.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Pierwsza wzmianka o produkcie pojawia się w Słowniku Języka Polskiego (t. IV) pod redakcją Adama Kryńskiego i Władysława Niedźwieckiego wydanym w 1908 r. Czytamy w nim, że „panieńska skórka” to (…) słodkie ciastko ślazowe, sprzedawane w tabliczkach po aptekach, jako środek od kaszlu lub jako przysmak. W innym wydaniu tego słownika z 1915 r. znajduje się już pełniejsza informacja. Dowiadujemy się, że skórka to (…) wyrób apteczny, raczej przysmak, niż lek, dawany dzieciom kaszlącym, a złożony z gumy arabskiej, cukru miałkiego, białka jajecznego, ubitego na pianę i olejku kwiatu pomarańczowego, z czego tworzy się tabliczki czworokątne, suszone w cieple umiarkowanym. Nazwa najprawdopodobniej nawiązywała do skojarzenia tego wyrobu z delikatnością skóry młodych kobiet. Określenie to jednak ewoluowało przez lata. Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN z 2003 r. wspomina już o pańskiej skórce podkreślając, że to nazwa zmieniona i że oryginalnie produkt określany był mianem „skórka panieńska”. W słowniku jest podkreślone, że jest to (…) miękka, słodka masa z cukru, gumy arabskiej i białka dawana dawniej dzieciom jako lek przeciwkaszlowy, dziś jadana jako przysmak.