Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                    

Wygląd estetyczny przypominający sakiewkę

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Owalny

Wielkość

Długość 3 cm, szerokość 1 cm

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Złocista

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Miękka

Smak i zapach

Smak ciasta smażonego z farszem drobiowym z dodatkiem aromatycznych, regionalnych przypraw
 

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Pieremiacze to potrawa tatarska, obecnie odtwarzana m.in. przez gospodynie z Łobaczewa Małego. Opisując historię pieremiaczy nie sposób pominąć jest ich powiązania z historią Tatarów na polskich ziemiach. Korzenie tej potrawy sięgają w głąb historii XVII wieku, gdy król Jan III Sobieski  nadał  Tatarom wsie z tzw. ekonomii brzeskiej. Tereny gminy Terespol zamieszkiwane były przez Tatarów, o czym świadczy mizar tatarski (cmentarz) w miejscowości Zastawek z 1679 r. Jest to najstarszy cmentarz tatarski na ziemiach polskich. Jedna z pierwszych wzmianek na temat mizaru w Zastawku pochodzi z testamentu Abrahama Koryckiego. Mizar stanowi jedyny namacalny ślad po muzułmańskich mieszkańcach Lebiedziewa i okolic.

Tatarskie potrawy występowały na Lubelszczyźnie od wielu lat i są nadal obecne w tutejszej tradycji północnej części regionu. Warto podkreślić, że pomimo przyjęcia języka polskiego – społeczność tatarska zachowała poczucie odrębności i swoją religię. Dzięki temu przetrwało wiele zwyczajów kulinarnych oraz autentycznych potraw o egzotycznie brzmiących nazwach, jak choćby pieremiacze.

Informacje o wieloletniej tradycji wytwarzania pieremiaczy z Łobaczewa Małego potwierdzają tutejsi mieszkańcy oraz liczne badania wskazujące na powiązanie historii tutejszych ziem z napływającą wielokulturowością. Ludność napływowa z jednej strony przynosiła nowe potrawy, a z drugiej strony musiała je połączyć z płodami rolnymi powstałymi na terenie tutejszych ziem. Do dziś jeszcze najstarsze gospodynie pamiętają przepisy potraw tatarskich, które były przygotowywane na różne uroczystości. Receptura na pieremiacze przekazywana była z pokolenia na pokolenie, najczęściej w drodze przekazów ustnych, ewentualnie domowych notatek.

Tatarskie tradycje kulinarne są nadal pielęgnowane i kultywowane, o czym świadczą liczne konkursowe nagrody dla wyrobów pochodzenia tatarskiego. Pieremiacze zostały nagrodzone m.in. I miejscem w konkursie Nasze Kulinarne Dziedzictwo-Smaki Regionów w 2018 roku oraz I miejscem w Konkursie Najlepsza potrawa regionalna Terespola i okolic w 2017 roku.