Wygląd:

Płyn jasny, o złocistej barwie i gęstej pianie, klarowny, bez zawiesin i osadów

Rozmiar:

Butelka o poj. 500 ml

Barwa:

Złocista

Konsystencja:

Płynna

Smak:

Orzeźwiający smak, wyczuwalna goryczka, zapach charakterystyczny dla danego produktu, lekko chmielowy

Dodatkowe Informacje:

Ekstrakt podstawowy: 11,5 %; WAG +_0,3; alkohol: 5,0 % obj.; ekstrakt pozorny: 1,7–2,8 BLG; barwa: 9-15 (EBC); pH: 4,0–4,8 Inne dodatkowe informacje dotyczące charakterystyki produktu rolnego lub środka spożywczego Ważność piwa wynosi do 5 miesięcy od daty produkcji w butelce, 3 miesiące w KEG-u; brak środków chemicznych przedłużających termin ważności piwa.

Tradycja:

Tradycja warzenia piwa od wielu pokoleń towarzyszyła mieszkańcom Nakła nad Notecią i okolic. Pierwsze wzmianki o warzeniu piwa w Nakle pochodzą z początku XVI wieku. Po pożarze grodu nakielskiego w 1515 r. król Zygmunt III w dniu 3 stycznia 1520 r. potwierdził dawniejsze prawa i dodał nowe, m.in. przywilej warzenia piwa w obrębie 1 mili wokół miasta, jednak bez uszczerbku dla miejscowej szlachty. Istnienie cechu piwowarów w Nakle potwierdza zachowana w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie lustracja dóbr królewskich woj. Wielkopolskiego i ziem kujawskich: „Piwowarowie pokazali przywilej Sigismundi moderni de data Varsaviae a, 1611 contuberni brasesatorum, którym jest to między inszymi artykułami warowano, aby żaden, który by w tym bractwie nie był, słodów czynić ani robić nie śmiał, ani się ważył pod utraceniem słodów i piwa”. W 1661 roku powstała uchwała cech piwowarów, która pozwalała proboszczowi „robić piwo na każdy kwartał”, a z tego przywileju z czasem powstała propinacja na rzecz probostwa nakielskiego. Wzmianki o dochodach od wyszynku piwa znajdujemy w budżecie gminy z 1777 r. W 1810 r., gdy administrację w Nakle sprawowali Polacy, w mieście znajdowały się cztery osobne browary, a spośród licznych przemysłowców na pierwsze miejsce wysunęli się piwowarzy, a było ich 14. W urzędowym rejestrze pruskim z 1839 r. wśród 149 rodzin polskich wymieniony został tylko jeden rolnik i piwowar – Muzolf Stanisław. Dane z szóstego dziesięciolecia XIX wieku mówią o dwóch browarach w mieście. Niewiele zachowało się informacji dotyczących browarnictwa w Nakle w okresie międzywojennym. W „Głosie Krajny” z dnia 10.III.1934 r. umieszczona została informacja, iż Herrmann z Nakła prowadzić będzie sprzedaż wyrobów Browaru Bydgoskiego. Ostatnią wiadomość odnoszącą się do nakielskiego browarnictwa można odnaleźć w Państwowym Archiwum w Bydgoszczy. Piwo nakielskie jasne przyjmuje konsystencję płynną o złocistej barwie i gęstej pianie, bez zawiesin i osadów. Jest orzeźwiające w smaku z wyczuwalną goryczką i charakterystycznym zapachem, lekko chmielowym. Piwo nakielskie jasne jest piwem jasnym o zawartości 11,5 % ekstraktu wagowego i 5,0 % alkoholu. Jest napojem o właściwościach odżywczych. Znajdują się w nim witaminy z grupy B, składniki mineralne takie jak: magnez, fosfor, węglowodany i białka. Odpowiednie sterowanie procesem technologicznym pozwoliło na uzyskanie najwyższej jakości produktu. Używana do produkcji woda pochodzi ze studni głębinowych i posiada doskonałe walory fizykochemiczne, które pozwalają na uzyskanie piwa o delikatnym smaku, przyjemnym chmielowym zapachu i złocistej barwie. Stosowany słód przy produkcji piwa charakteryzuje się niską zawartością białka, wysoką ekstraktywnością i korzystnym kształtem ziarna. Chmiel nadaje piwu szlachetną i przyjemną gorycz oraz specyficzny aromat, a związki goryczkowe mają właściwości antyseptyczne, co wpływa na podniesienie trwałości piwa. Wykorzystanie surowców najwyższej jakości wraz z zachowaniem tradycyjnej metody warzenia pozwoliło uzyskać jedyny w swoim rodzaju bukiet smakowo–aromatyczny.