Wygląd:

Mało klarowny napój z kawałkami suszonych owoców.

Kształt:

W zależności od naczynia, w którym jest przechowywana lub podawana.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Jasnobrązowa z czasem ciemnieje.

Konsystencja:

Płynna, mało klarowna.

Smak:

Wyraźny słodki smak owoców, z charakterystycznym posmakiem i zapachem dymu z suszonych owoców.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Polywka to kompot sporządzany z tradycyjnie suszonych w okolicznych suszarniach owoców - śliwy, gruszki i jabłka. Przyrządzanie tego napoju wiązało się z niezwykle długą tradycją sadowniczą w okolicach Żmiącej, zgodnie z którą zbierane jesienią owoce suszono dymem w tradycyjnych suszarniach. Właśnie ta metoda konserwacji nadawała owocom niepowtarzalny smak i aromat oraz umożliwiała ich długie przechowywanie. Ponadto długa data przydatności tych owoców do spożycia powodowała, że były dostępne przez cały rok. Dawniej polywka była napojem codzienny, który nabierał swojego smaku przez okres trzech dni. Przygotowanie napoju przez ten okres wiązało się z trzymaniem garnka na piecu wyposażonym w blachę, na którym codziennie się gotowało, przez co polywka była regularnie podgrzewana. Do przygotowania polywki potrzebne są owoce tradycyjnie suszone w okolicznych suszarniach opalanych drewnem. „No śliwki, gruszki i jabłka, które są ususzone najpierw myjemy i płuczemy żeby były czyste. Można sobie zalać na noc w tej wodzie tak jak groch i na drugi dzień się gotuje. To trzeba podgotowywać tak przez pół godziny przez trzy dni i wtedy jest najlepsza ta polywka. Całe przygotowanie trwa trzy dni (…) bo wtedy dopiero ten smak wychodzi z tych owoców.” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami wsi Żmiąca). Polywkę można spożywać również bezpośrednio po pierwszej obróbce termicznej, jednak najlepszy smak osiąga na trzeci dzień. Polywka jako napój codzienny była i jest w dalszym ciągu uważana za napój o właściwościach zdrowotnych. Podkreśla się, że osoby spożywające polywkę nie miały problemów żołądkowych, a w okresie zimowym podawana na ciepło była stosowana jako środek przeciwko przeziębieniu. W chwili obecnej polywka straciła swój codzienny charakter i w większości domów jest gotowana okazjonalnie. Ponadto w tradycji przetrwała jako nieodłączny element wigilijnego stołu.