Wygląd:

Pstrąg tęczowy (Oncorhynchus mykiss) – ciało krępe o przekroju wrzecionowatym, z pełną linią boczną, łuski drobne, głowa o tępym pysku z szerokim otworem gębowym. Dymorfizm płciowy jest wyraźnie zaznaczony.

Kształt:

Torpedowaty, ciało wydłużone, bocznie lekko spłaszczone, o szerokim trzonie ogonowym.

Rozmiar:

Średnia wielkość pstrąga tęczowego: długość ok. 35-40 cm, waga ok. 0,35-0,5 kg – do takich rozmiarów w warunkach hodowlanych pstrąg tęczowy dorasta w ciągu ok. 1,5 roku, a w warunkach naturalnych ok. 3 lat.

Barwa:

Pstrąg tęczowy posiada zazwyczaj grzbiet w kolorze stalowo-niebieskim, z licznymi czarnymi plamkami przechodzącymi na głowę, boki ciała oraz płetwę grzbietową, ogonową i tłuszczową. Wzdłuż boków biegnie szeroka, różowa smuga z fioletowym połyskiem. Na kości wieczkowej znajduje się czerwono-różowa plama. Kolor mięsa ryby zależy od sposobu odżywiania: od jasnoróżowego po ciemnoróżowy i łososiowy.

Konsystencja:

Zwarta forma, ciało pokryte śluzem o konsystencji charakterystycznej dla gatunku.

Smak:

Typowy dla świeżej ryby słodkowodnej. Niewyczuwalny zapach mułu.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Pierwsze wzmianki o gospodarstwie rybackim u wylotu Doliny Sąspowskiej pochodzą z grudnia 1935 roku, kiedy to Jan Kowerski – ówczesny pełnomocnik z Zarządu Dóbr Książąt Czartoryskich, wspomina o hodowli pstrągów w Ojcowie. „Wtedy też rodzina Czartoryskich doszła do wniosku, że oprócz drewna pozyskiwanego z dóbr ojcowskich, dochód mogłyby przynieść stawy hodowlane zlokalizowane na Sąspówce” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami powiatu krakowskiego). W kolejnym roku, na gruntach księżnej Ludwiki Czartoryskiej powstała pstrągarnia, którą następnie oddano w dzierżawę. „I tak zgodnie z projektem hydrologa Władysława Kołdera, w 1937 r. powstało dziewięć zbiorników ziemnych” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami powiatu krakowskiego). Pierwsze zyski z hodowli pstrągów w Ojcowie odnotowano w latach 1937-1938. W latach 30-tych XX wieku w gospodarstwie tym oprócz pstrągów potokowego i tęczowego, na tzw. stawie „Beta” hodowano również karpie i karasie. Hodowla intensywnie się rozwijała i działała również w okresie II wojny światowej. Istniało wtedy co najmniej 13 stawów. W planach był dalszy rozwój gospodarstwa i jego unowocześnianie. Jednakże w 1944 roku, na mocy ustawy o reformie rolnej, pstrągarnia jak i pozostałe dobra Czartoryskich zostały upaństwowione – stawy ojcowskie przejęło Nadleśnictwo Ojców. Od 1970 do 1986 roku hodowla zarządzana była przez Zjednoczenie Przedsiębiorstw Rybackich w Krakowie, a następnie przez Ojcowski Park Narodowy. Stawy rybne położone w Ojcowskim Parku Narodowym swój wyjątkowy charakter zawdzięczają doskonałej lokalizacji – specjalnie wybranej pod cele hodowlane ponad 80 lat temu, naturalnemu mikroklimatowi oraz krystalicznie czystej i dobrze natlenionej wodzie z potoku Młynówka. Połączenie tych czynników stwarza doskonałe warunki do hodowli pstrągów – imitację górskiego potoku, naturalnego otoczenia występowania pstrągów. Stawy ziemne wraz z bogactwem owadów i roślin dostarczają pstrągom zbilansowanego pokarmu. Ponadto, w hodowli używana jest najlepsza gatunkowo pasza, która zawiera naturalne składniki wpływające na zrównoważony chów i przyrost masy pstrągów, bez substancji hormonalnych czy antybiotyków przyspieszających przyrost masy ryb. Używany jest tradycyjny sprzęt, taki jak sieci, kasarki do odłowu ryb czy drewniane szczypce i aparaty wylęgowe. Ze względów krajobrazowych oraz konieczności zachowania integralności z charakterem OPN, odtworzone zostały również naturalne mnichy drewniane. Stawy rybne położone na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego do dziś słyną z bardzo dobrej jakości mięsa pstrąga. „W tutejszych okolicach znany jest przepis na pstrąga smażonego na patelni z dodatkiem pietruszki, koperku i mięty. Drugą tutejszą popularną potrawą jest pstrąg wędzony” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami powiatu krakowskiego).