Wygląd:

Wyrób wykonany jest w pęcherzu wieprzowym. Na przekroju widoczne równomiernie rozłożone kawałki podrobów i ozorków.

Kształt:

Kształt okrągły.

Rozmiar:

Bryła o wielkości ok. 1 kg.

Barwa:

Na zewnątrz barwa brunatna. Na przekroju widoczne ozory o barwie różowej oraz kremowe kawałki tłuszczu.

Konsystencja:

Dość ścisła, zwięzła, elastyczna.

Smak:

Smak podrobów wieprzowych, umiarkowanie słony. Wyczuwalny smak i zapach przypraw.

Tradycja:

Jednym z atutów województwa wielkopolskiego jest dobrze rozwinięte rolnictwo. Wielkopolska jest czołowym w kraju regionem w produkcji zwierzęcej, szczególnie w hodowli trzody chlewnej. Jej pogłowie stanowi znaczną część pogłowia krajowego. Tradycje produkcji mięsa i wyrobów mięsnych w ramach cechu rzeźnickiego w Grodzisku Wielkopolskim sięgają lat pięćdziesiątych XVII wieku, a więc drugiego okresu rozwoju towarowej gospodarki mięsnej w Polsce (Pezacki 1991 rok, Ia). W okresie międzywojennym w zakładach mięsnych w Grodzisku Wielkopolskim była produkcja bekonu. Z obróbki półtusz świń używanych do wytwarzania bekonu pozyskiwano tzw. elementy niehandlowe, które po przerobieniu wykorzystywano do produkcji salcesonu. Głównymi składnikami salcesonu ozorowego grodziskowego są podroby wieprzowe, między innymi podgardla, ozorki, wątroby, skórki oraz krew. Dodatkowo aby poprawić smak i aromat, mięso wzbogacone jest przyprawami takimi jak: ziele angielskie, czosnek, majeranek oraz mieszanka peklująca. Metoda produkcji salcesonu ozorowego grodziskiego pozostała niezmieniona od ponad 30 lat. Na uwagę zasługuje fakt, że salceson wędzony jest tradycyjnie dymem z drzewa olchowego.