Wygląd:

Schab wędzony z widocznym wiązaniem sznurkiem.

Kształt:

Walcowaty.

Rozmiar:

Średnica od 50 mm do 70 mm, waga około 1 kg.

Barwa:

Różowa do ciemnoróżowej. Na przekroju może występować „szaro-zielone oczko”.

Konsystencja:

Zbita, mało elastyczna w dotyku lekko szorstka.

Smak:

Zapach odpowiedni dla wędzonek z wyczuwalnym zapachem liścia laurowego i ziela angielskiego.

Tradycja:

Smerek to niewielka wieś położona w województwie podkarpackim, w gminie Cisna, przy ujściu potoku Smerek. Z powodu trudnego ukształtowania terenu Bieszczad, gospodarstw rolnych jest niewiele i są to głównie gospodarstwa indywidualne zajmujące się hodowlą zwierząt oraz uprawą roślin na własny użytek. Dlatego zwyczaj przygotowywania wędlin metodami tradycyjnymi jest długi i nie zmienił się od wielu lat. Jednym ze znanych produktów przygotowywanych na terenie Bieszczad jest schab wędzony smerecki. Na początku z półtusz wyodrębnione zostają kawałki schabu, które po dokładnym oczyszczeniu zostają zanurzone w marynacie. W specjalnie przygotowanej zalewie z ziela angielskiego, soli i liści laurowych, schab leży przez okres około dwóch tygodni. W między czasie jest kilkakrotnie odwracany. Po tym okresie schab wyjmowany jest z marynaty i związywany sznurkiem. Następnie zawieszany jest na drewnianych kołkach w wędzarni, która opalana jest drewnem z drzew liściastych przez około 5 godzin. Pod koniec wędzenia dodawana jest gałązka jałowca, dla wzmocnienia aromatu wyrobu. „(…) schab jedzono w święta i uroczystości rodzinne. (…) bardzo czekano zwłaszcza na Wielkanoc, a zapach podanych wędlin unosił wtedy się po całym domu” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Bieszczad).