Wygląd:

Ciasto z masą serowo-kartoflową.

Kształt:

Zazwyczaj prostokątny w zależności od rozmiaru naczynia, w którym jest pieczone ciasto.

Rozmiar:

W zależności od rozmiaru naczynia, w którym jest pieczone ciasto, np. blacha o wymiarach: długość 36 cm, szerokość 24 cm.

Barwa:

Zewnętrzna złota, na przekroju jasnokremowa.

Konsystencja:

Stała, spód kruchy, masa wilgotna.

Smak:

Wyczuwalny smak i aromat sera, kartofli oraz wanilii.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Sernik jest jednym z najpopularniejszych deserów. Pierwsze wzmianki na temat sernika pojawiają się już w starożytnej Grecji i Rzymie. Jego historia sięga więc ponad dwóch tysięcy lat. Na całym świecie przez lata powstały różne receptury na przygotowanie tego wyrobu. Według niektórych przepisów, głównym składnikiem był delikatny twarożek, innych kremowy serek. Historia i tradycja pieczenia sernika z Jaszczowa sięga lat międzywojennych, a głównym składnikiem do jego wyrobu jest ser wymieszany z kartoflami. „Cukier, masło, jajka ucieramy na jednolitą masę, dodajemy wanilię. Ser i kartofle przekręcamy przez maszynkę i stopniowo dodajemy do ww. składników ciągle ucierając w donicy. Wkładamy do blachy i pieczemy około 1 godziny” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Jaszczowa). Należy pamiętać, aby sernik po upieczeniu wyjąć z formy dopiero jak ostygnie, bo w innym wypadku może opaść. Sernik z kartoflami z Jaszczowa dawniej wypiekany był zazwyczaj na święta Wielkanocne, Bożego Narodzenia, Zielone Świątki oraz dożynki i zebrania Koła Gospodyń Wiejskich. To właśnie podczas spotkań KGW receptura oraz proces jego wypieku były przekazywane kolejnym pokoleniom w czasie licznych kursów gotowania. Obecnie spożywany jest jako deser podczas uroczystości imieninowych, urodzinowych czy podczas niedzielnego obiadu do kawy lub herbaty. Pomimo wypieku sernika z kartoflami w Jaszczowie od kilkudziesięciu lat w niezmienionej formie, ciągle budzi on zainteresowanie i z każdym dniem poszerza się grono smakoszy, których zachwyca smakiem i aromatem.