Wygląd:

Płaskie kliny, przypominające wyglądem trójkąt

Kształt:

Kształt podłużny owalny, zbliżony do trójkąta; w przekroju zbliżony do owalu

Rozmiar:

Wielkość zależna od woreczka, przeważnie około 0,5 kg, szerokość 10-15 cm, długość około 20 cm, wysokość 3-4 cm

Barwa:

Barwa biała, lekko kremowa z widocznymi kawałkami przypraw lub innych dodatków, w zależności od smaku

Konsystencja:

Miękkie, sprężyste, w zależności od dodatków mogą być też lekko kruche

Smak:

Smak lekko kwaskowy, mogą być zarówno słodkie z wyczuwalną nutą wanilii, jak i słonawe z nutką ziół, w zależności od dodatków

Dodatkowe Informacje:

Ser biały deserowy jest wytwarzany z mleka krowiego. Najlepiej smakuje wiosną i latem, kiedy krowy pasą się na pastwiskach, dzięki czemu mleko, które dają, ma wyjątkowy smak i aromat. Taki ser wyśmienicie smakuje podsmażony na patelni razem z masłem albo podsuszony na piecu lub w piekarniku.

Tradycja:

Metoda wytwarzania sera białego deserowego jest bardzo prosta, co nie powinno dziwić, gdyż jeszcze kilkanaście lat temu, w wiejskich gospodarstwach ser ten, robiły niemalże wszystkie gospodynie. Wzmianki o tym produkcie znajdujemy już w źródłach historycznych pochodzących z XVI wieku. Oskar Kolberg, opisując litewskie pożywienie, wspominał: Nie mniejszą korzyść miała kuchnia litewska z nabiału, którego rozmaite było użycie: w mleku, maśle i serach. (Oskar Kolberg, Dzieła wszystkie, Litwa, Warszawa, 1966 r., s. 90). Przepis na wykonanie sera białego deserowego znajdziemy w wielu litewskich książkach kucharskich (E. Drąsutienė i inni, Valgių Gaminimas, Wilno 1957 r., s. 84), z których korzystają również gospodynie na Sejneńszczyźnie, szczególnie z okolic Puńska. Wprawdzie ser biały rozpowszechniony jest niemal w całym w powiecie Sejneńskim, ale u każdej gospodyni smakuje inaczej. Każda gospodyni stosuje nieco odmienną metodę produkcji i używa odmiennych przypraw. Produkty wykorzystywane do wyrobu serów białych pochodzą wyłącznie z własnego gospodarstwa. Kiedyś, ze względu na wysoką cenę cukru, ser biały był produktem wyrabianym odświętnie. Robiono go na specjalne okazje np. chrzciny, wesela czy święcenie pola i serwowano na zdobionych deskach, częstując wszystkich zgromadzonych gości. Ser biały zawsze przygotowywany był na wiele sposobów, zarówno na słodko, jak i na słono. Dodaje się do niego różne przyprawy, aby urozmaicić jego smak. Taka tradycja na terenach Sejneńszczyzny istnieje od bardzo dawna, od około 100 lat. Kilka przepisów na ten specjał znajdziemy również w książce M. Disslowej Jak gotować, której pierwsze wydanie ukazało się już w roku 1935 roku.