Wygląd:

Niewielkie owalne placki, o nierównej, przyrumienionej powierzchni. Na przekroju porowate.

Kształt:

Zewnętrzny i na przekroju owalny.

Rozmiar:

Z reguły długość ok. 10 cm, szerokość ok. 5 cm, grubość ok. 1,5-2 cm.

Barwa:

Z wierzchu beżowe, jasnobrązowe, miejscami lekko rumiane. Na przekroju szare.

Konsystencja:

Świeżo upieczone placki są średnio pulchne, z miękką miejscami przypieczoną skórką.

Smak:

Smak i zapach świeżego pieczywa razowego.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

W okolicach Mogilna placki z sodą były powszechnym, codziennym pożywieniem. W biednej Galicji, zwłaszcza w mniej urodzajne lata, często ludziom na wsi brakowało chleba, w ubogich domach jedzono go rzadko, tylko na święta. Pożywiano się wtedy plackami pieczonymi na blasze, wyrabianymi wyłącznie z mąki razowej mielonej w żarnach. Biała mąka była rzadko używana, tylko w zamożnych gospodarstwach, a w biedniejszych wyłącznie do wypieków świątecznych lub na uroczystości domowe. Obecnie podstawowymi surowcami do wyrobu sodówek są mąka pszenna razowa, mąka pszenna biała, soda oczyszczona, sól oraz kwaśne mleko. Wszystkie składniki łączy się w misce wyrabiając ciasto ręką, aż osiągnie konsystencję wolną i kleistą – charakterystyczną dla ciasta razowego. Następnie z ciasta formuje się wałek, który kroi się nożem na krążki o grubości 3 cm. Z tak przygotowanych krążków, lepi się ręcznie owalne placki, o grubości 1,5 cm. Placki kładzie się na brzegu rozgrzanej blachy pieca pozostawiając na ok. 5 minut do wyrośnięcia. Kolejno placki przekłada się na środek rozgrzanej blachy i piecze się po 5 minut z każdej strony, do uzyskania złocistobrązowego koloru. Gotowe placki podaje się na ciepło, bez dodatków lub z dodatkami, np. z mlekiem, masłem, masłem czosnkowym, smalcem lub innymi słodkimi jak miód czy przetwory owocowe. Zawinięte w lnianą ściereczkę zachowują świeżość do kilku dni.