Wygląd:

Gęsta masa z kawałkami bobu i ziół.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od kształtu naczynia – najczęściej jest o kształcie babki.

Barwa:

Oliwkowo-zielona.

Konsystencja:

Gładka, w dotyku sprężysta.

Smak:

Smak lekko ostry z dodatkiem wyczuwalnych ziół i bobu.

Tradycja:

Studzionka była produktem najczęściej przygotowywanym i spożywanym w czasie prac polowych, a zwłaszcza podczas sianokosów. Śpiewano o niej ludowe przyśpiewki: „w ziemniakach już strąki bobu, nie zaznasz już mój miły głodu, z garścią twarogu połączymy, studzionkę sobie zrobimy, jak ją zjemy nabierzemy krzepy, łąki wszystkie wykosimy siano wysuszymy i na wszystko z innej strony popatrzymy”. Studzionka bobowo-serowa przygotowywana jest z twarogu z mleka krowiego i bobu. Kiedy ser zgliwiał zalewano go mlekiem i gotowano z dodatkiem masła. Następnie dodawano posiekany bób i kminek. Wszystko razem gotowano około 40 minut, a następnie gęstą masę przelewano do formy o kształcie babki. Tak przygotowaną studzionkę wkładano do wiadra i wpuszczano do studni – stąd też pochodzi nazwa potrawy, aby się schłodziła. Najczęściej studzionkę bobowo-serową przygotowywało się latem z uwagi na występowanie młodego, świeżego bobu. Obecnie studzionka jest częstym przysmakiem na wielu uroczystościach rodzinnych.