W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Szynka sznurowana wąchocka

03.06.2018

Produkt wpisany na listę produktów tradycyjnych w dniu 2010-08-02 w kategorii Produkty mięsne w woj. świętokrzyskim.

Wygląd:

Produkt zaliczany do grupy wędzonek, ściśle owinięty sznurkiem.

Kształt:

Kształt zewnętrzny – nieforemnego walca. Na przekroju – nieregularny zbliżony do koła lub elipsy.

Rozmiar:

Waga 1,5-2,5 kg.

Barwa:

Barwa zewnętrzna od jasnobrązowej do brązowej, na przekroju od różowej do ciemnoróżowej z odcieniem czerwonym. Barwa tłuszczu na obwodzie biała.

Konsystencja:

Zwarta, po ukrojeniu w plastry lekko krucha.

Smak:

Specyficzny, delikatny smak i zapach, który nadaje produktowi wędzenie dymem z drewna liściastego oraz zastosowanie odpowiednich przypraw do marynaty.

Tradycja:

„Wędlinami nazywamy utrwalone przez odpowiednie zabiegi konserwacyjne (solenie, peklowanie, gotowanie, wędzenie) przetwory i wyroby mięsne. Wędliny, jak zgodnie stwierdzają badacze i naukowcy naszej kulinarnej przeszłości, należały do specjalności kuchni polskiej od słowiańskich jeszcze czasów. Głównie kiełbasy i zwane szołdrami szynki” (M. Lemnis, H. Vitry, „Przewodnik sztuki kulinarnej”, Warszawa 1976). Szynki przygotowywano przede wszystkim na specjalne okazje, takie jak wesela, chrzciny, święta. „Szynki były również chlubą kuchni staropolskiej, szczególnie honorowe miejsce zajmując na stole wielkanocnym” (M. Lemnis, H. Vitry, „Przewodnik sztuki kulinarnej”, Warszawa 1976). Do przygotowania szynki sznurowanej wąchockiej wykorzystuje się udziec wieprzowy. Mięso naciera się mieszanką peklującą, układa w kamiennych peklownikach i pozostawia w ziemnej piwnicy na jeden do dwóch dni. Następnie przygotowuje się marynatę, w skład której wchodzi mieszanka peklująca, ziele angielskie, goździki, liść laurowy, rozmaryn oraz kolendra. Mięso zalewa się marynatą i przyciska dębową deską. Pozostawia się je na 10-20 dni. Po wyjęciu szynki osusza się ją na drewnianych kratkach. Mięso sznuruje się szpagatem, tak aby przybrało kształt zbliżony do walca. Następnie wędzi się stosując drewno dębowe i olchowe przez 1,5 do 2,5 godziny, aż szynka stanie się ciemnobrązowa. Po uwędzeniu parzy się ją w wodzie przez 1,5 do 2,5 godzin, a następnie studzi w zimnej wodzie przez 15-30 minut.

Informacje o publikacji dokumentu
Ostatnia modyfikacja:
07.08.2018 08:32 Sławomir Mucha
Pierwsza publikacja:
07.08.2018 08:32 Sławomir Mucha
{"register":{"columns":[]}}