Wygląd:

Szynka z dzika z kością.

Kształt:

Elipsy z wystającą kością.

Rozmiar:

Szynka o wadze od 2 kg do 2,5 kg.

Barwa:

Złocisto-brązowa, w przekroju lekko różowa.

Konsystencja:

Zwięzła z chrupiącą skórką, w dotyku miękka, soczysta i krucha.

Smak:

Słono-winny smak, zapach charakterystyczny dla mięsa z dziczyzny.

Tradycja:

Zdroisko to nieduża wieś położona w gminie Kłodawa w województwie lubuskim otoczona lasami. Ze względu na swoje walory przyrodnicze i krajobrazowe stanowi Obszar Chronionego Krajobrazu. Obszerność lasów i ich zasobność w owoce runa leśnego i dziką zwierzynę spowodowała, że rozpowszechniła się na tych terenach tradycja przygotowywania przez gospodynie przetworów oraz potraw bazujących na bogactwie lasu. Ponadto długą tradycję posiadają również koła łowieckie, które dostarczają poszukiwaną dziczyznę, a także koła gospodyń wiejskich prowadzące pokazy oraz kursy z przygotowywania potraw z dziczyzny. Bardzo popularną potrawą przygotowywaną na tych terenach jest szynka z dzika pieczona. Surowa szynka z kością, peklowana jest najpierw na sucho, nacierana przyprawami takimi jak sól, majeranek, pieprz, czosnek, owoce jałowca, kminek. „Wstawiamy w chłodne miejsce. Przed pieczeniem nacieramy miodem i koniakiem do smaku, obkładamy szynkę boczkiem surowym świeżym z dzika. Po 3-4 dniach pieczemy szynkę w całości…” (Oświadczenie Koła Łowieckiego „Wilk”). Szynka pieczona jest w całości przez ponad godzinę zmniejszając powoli temperaturę. Ważnym elementem przygotowywania potrawy w czasie pieczenia jest polewanie jej sosem, który się z niej wytworzył. Po ostygnięciu szynka spożywana może być na ciepło, ale również doskonale smakuje na zimno. Obecnie przepis na szynkę z dzika pieczoną przekazywany jest młodszym pokoleniom, zachowując w ten sposób tradycję wytwarzania produktu na Ziemi Lubuskiej.