Wygląd:

Płaski owalny placek z farszem z soczewicy.

Kształt:

Owalny, płaski.

Rozmiar:

Długość 6-8 cm, średnica 3-4 cm, grubość 1 cm.

Barwa:

Zewnętrzna złocisto-brązowa, w przekroju brunatna.

Konsystencja:

Zwarta, jednolita, w dotyku lekko porowata, chropowata.

Smak:

Smak ziemniaków z soczewicą z lekkim zapachem cebuli.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Przed wybuchem II wojny światowej i tuż po, soczewica była powszechnie uprawiana w każdym gospodarstwie na terenie gminy Werbkowice. Wykorzystywana była do przygotowywania różnych dań, jednakże najpopularniejsze były placki z soczewicą. „(…) Placki z soczewicy smakiem przypomniały mięso i naprawdę były pożywne, co też sprawiało, że często gościły na wiejskich stołach. Nawet na niedzielny obiad” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami gminy Werbkowice). Sposób przygotowania placków przekazywany był z pokolenia na pokolenie. Na początku należało ugotować pół kilograma soczewicy, cztery ziemniaki, a następnie przecisnąć przez prasę na jednolitą masę. Następnie dodawana była podsmażana cebula, jajka oraz sól i pieprz. Wszystko razem należało wymieszać i uformować placki, które obtaczane były w bułce tartej. Na koniec placki należało krótko smażyć na oleju. Dla uzupełnienia smaku placki z soczewicą podawano z sosem grzybowym jako danie główne bądź dodatek do dania głównego. „Taki właśnie produkt, jak placki z soczewicy werbkowickie, kojarzą mi się z zachowaniem obyczajów kulinarnych i przekazywaniu ich kolejnym pokoleniom. Prosta potrawa, a jest dowodem na zachowanie ciągłości pewnych form kulinarnych” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami gminy Werbkowice).