Wygląd:

W gotowym dżemie widoczne są owoce wiśni.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Ciemnoczerwona (ciemnowiśniowa).

Konsystencja:

Zawiesisty, gęsty dżem, z widocznymi owocami wiśni.

Smak:

Smak dżemu jest słodko-kwaskowy o aromacie owocowym, wiśniowym.

Tradycja:

Wiśnia należy do najstarszych drzew świata i na tereny Polski dotarła około X wieku. Wśród wiśni wyróżnia się sokówki i szklanki. Sokówka to odmiana wiśni o ciemnoczerwonej barwie, niekiedy prawie czarnej, posiadająca silne właściwości barwiące. Wykorzystywane są przeważnie do przygotowywania przetworów takich jak: galaretki, konfitury oraz dżemy. W powiecie międzychodzkim z wiśni sokówki wytwarzany jest dżem. Do tego celu gospodynie bardzo często zbierają owoce z drzew dziko rosnących przy drogach na polach i łąkach. Drzewa owocowe, które zachowały się w tych miejscach pochodzą z początków XIX wieku. W tym okresie w Wielkopolsce rozwijał się zwyczaj obsadzania dróg drzewami owocowymi. Jak pisze Stanisław Nowakowski w książce „Geografia gospodarcza Polski Zachodniej” z 1929 roku: „Plantacje przydrożne istnieją na terenie woj. Poznańskiego i Pomorskiego przy drogach o długości około 14.000 kilometrów, przypuszczając, że na jednym kilometrze drogi z jednej strony znajduje się 70 drzew, to na całej tej przestrzeni przydrożnych plantacyj ilość drzew owocowych wynosić będzie około dwóch milijonów”. Z przeprowadzonych wywiadów etnograficznych z mieszkańcami powiatu międzychodzkiego wynika, że najpierw należało zebrać dojrzałe owoce wiśni i je wydrylować. Następnie owoce należało wraz z sokiem wrzucić do garnka i smażyć na wolnym ogniu, do uzyskania odpowiedniej gęstości, mieszając, co pewien czas. Pod koniec gotowania dodawano cukier do smaku i wszystko razem wysmażano. Tak przygotowany dżem wkładano do słoików i pozostawiano do wystudzenia.