Wygląd:

Małe okrągłe kluski z masy ziemniaczano-mącznej, z omastą ze słoniny i boczku.

Kształt:

Okrągłe kluski o mniej lub bardziej regularnym kształcie. Na przekroju nieregularny.

Rozmiar:

Nieduże kluski.

Barwa:

Jasno- lub ciemnoszara w zależności od rodzaju użytych ziemniaków.

Konsystencja:

Zwięzła, miękka, elastyczna, lepka, po naciśnięciu nie odkształca się.

Smak:

Charakterystyczny dla gotowanych ziemniaków z dodatkiem mąki z omastą ze słoniny i boczku.

Tradycja:

Tradycja przygotowania tego prostego dania sięga jeszcze czasów zaboru rosyjskiego, kiedy mieszkańcy musieli przeżyć trudny czas tzw. przednówka. Okolice były biedne, a ziemie urodzajne w ziemniaki, dlatego stanowiły one ważny element kuchni chłopskiej i były podstawą każdego posiłku. Żabieckie gały to stara tradycja kulinarna, potrawa sporządzana z surowych ziemniaków i mąki. „Obrane ziemniaki ścieramy na tarce o średnich oczkach. Odciskamy mocno w lnianej ściereczce, dodajemy mąkę i jajko, solimy. Wyrabiamy na jednolitą masę. Formujemy małe kulki i gotujemy w osolonej wodzie” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Żabca). „Należy robić z ziemniaków o dużej zawartości skrobi. Czasem dodawane są do ciasta gotowane ziemniaki. Gały nie są wtedy takie ciemne. Ziemniaki po starciu trzeba dobrze odcisnąć, inaczej ciasto będzie rzadkie. Nie można też przesadzić z mąką, bo będą twarde” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Żabca). Dawniej żabieckie gały spożywano okraszone słoniną, posypane białym serem, z mlekiem. Bardzo smaczne były też na drugi dzień pokrojone w plasterki i odsmażone na patelni. Żabieckie gały przygotowywane są także i dziś. Już nie z biedy, lecz dla podkreślenia oryginalności regionalnej kuchni, jak też dla pochwalenia się z pozoru prostą, a jakże smaczną potrawą. Kobiety z Żabca dbają też o to, aby gały były docenione przez szersze grono smakoszy dobrej, tradycyjnej kuchni, dlatego przygotowują je i prezentują na konkursach, wystawach i pokazach lokalnych.