Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                    

Niezbyt gęsta zupa, z nieregularnymi kluseczkami-zacierkami, kawałkami przyrumienionej słoniny i cebuli oraz ziemniakami. Na powierzchni widoczne oczka tłuszczu         

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje

Wielkość

Zależna od wielkości naczynia, w którym się znajduje

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Ciecz koloru słomkowego, kluski koloru brudno-białego, kawałki słoniny koloru brązowego

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Wodnista, niezbyt gęsta ciecz ze sprężystymi, dosyć twardymi kluseczkami i miękkimi kawałkami ziemniaków

Smak i zapach

Smak i zapach delikatny, lekko słony, z dominującym smakiem i zapachem podsmażanej słoniny z cebulą
 

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

W tradycyjnej kuchni kujawskiej, obok ziemniaków i kaszy bardzo popularne były różnego rodzaju kluski, jako dodatki do zup i samodzielne potrawy. Trudno stwierdzić od jak dawna kluski są obecne w kujawskiej kuchni ludowej. Wiadomo jednak, że już w połowie XIX wieku występowały jako dodatek do zup. Popularność klusek wśród mieszkańców Kujaw potwierdza pozycja Doroty Kalinowskiej i Grażyny Szelągowskiej pt. „Smaki Pomorza i Kujaw. Subiektywna, etnograficzna lista produktów tradycyjnych” (w B. E. Nowina-Sroczyńska (red.) „Wokół pomorskiej kuchni”, 2008, s. 212): „Zapytać jednak Kujawiaka, czy lubi kluski, zawsze pada odpowiedź, że tak i to bardzo, wszystko jedno jakie i że w domu jadało się kluchy itd.”

Kluseczkami, które stosowane były często do zagęszczenia zupy były twarde, drobne zacierki. To właśnie im zacierka kraszona zawdzięcza swoją nazwę. Jest to prosta potrawa, przygotowywana głównie ze składników dostępnych w każdym gospodarstwie. Zacierka kraszona nie była robiona na specjalne okazje. Ze względu na dostępność składników, z których była gotowana, często gościła na stołach Kujawiaków.

Zacierka to zupa znana na Kujawach w kilku wersjach: zacierka kraszona z ziemniakami i okrasą ze słoniny i cebuli, zacierka z mlekiem oraz dynia z zacierką. „W okresie międzywojennym zacierki robiło się z mąki żytniej i nazywano je rwanymi, od sposobu ich wykonania.” – D. Kalinowska, „Potrawy obrzędowe na Kujawach”, „Rocznik Muzealny”, t. III, 1990, s. 92. Obecnie przygotowuje się je z mąki pszennej, jajek i szczypty soli.

Tradycyjny przepis na sporządzenie kujawskiego specjału został zapisany m.in. w pozycji pt. „Gzik, żur i prażucha. Tradycje kuchni kujawskiej” – Doroty Kalinowskiej: „(…) z mąki, jajka i odrobiny wody zarobić twarde ciasto. W międzyczasie zagotować wodę z ziemniakami krojonymi w kostkę. Gdy ziemniaki są już miękkie, wrzucać na wrzątek małe, rwane palcami kuleczki z ciasta tzw. zacierki.  Po zagotowaniu okrasić przesmażoną słoninką z cebulką”.