Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)

Płaskie, owalne placki wielkości dłoni. Z wierzchu placki są ciemniejsze, na przekroju jaśniejsze z widoczną poszatkowaną pokrzywą i wiórkami startych ziemniaków

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Zbliżony do owalu

Wielkość

Placki o długości ok. 9 cm i szerokości ok. 6 cm

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Barwa zewnętrzna złotobrązowa z zielonymi punktami poszatkowanej pokrzywy, na przekroju żółta z zielonymi punktami

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Placki chrupiące, miękkie w środku

Smak i zapach

Smak i zapach smażonych ziemniaków przyprawionych solą i pieprzem

 

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Placki ziemniaczane z pokrzywą, znane również pod nazwą placki tarte z pokrzywą są tradycyjnym daniem przyrządzanym przez gospodynie w miejscowości Zagórze w powiecie chrzanowskim. Tereny ziemi powiatu chrzanowskiego należały do regionu, gdzie podstawową rolę w pożywieniu odgrywały ziemniaki. Mieszkańcy tych terenów przyrządzali ziemniaki na różne sposoby. Gotowane ziemniaki spożywano głównie z omastą, słodkim lub kwaśnym mlekiem a także, jako dodatek do wielu potraw z kapusty i fasoli oraz polewek.. Z kolei z surowych tartych ziemniaków przygotowywano placki oraz kluski.

Składnikiem wyróżniającym zagórskie placki ziemniaczane jest dodatek pokrzywy. Dawniej listki pokrzywy stanowiły podstawę zupy lub były dodatkiem do jajecznicy, kaszy czy wymienionych wcześniej placków z tartych ziemniaków. Sposób przyrządzania aromatycznych placków ziemniaczanych z pokrzywą gospodynie przekazują sobie z pokolenia na pokolenie. Przed dodaniem listków pokrzywy do masy na placki ziemniaczane należało je wcześniej ugotować i podsmażyć. Jak wspomina jedna z mieszkanek tej urokliwej miejscowości „…wszyscy wkoło je robili, bo były tanie i ze swoich produktów. Ziemniaki zawsze w domu były, kury też, to i jajko się znalazło. A pokrzyw to rosło pod płotem…”.

Placki ziemniaczane z pokrzywą były potrawą sporządzaną w dni powszednie na obiad lub kolację w towarzystwie świeżego, bądź kwaśnego mleka krowiego, a także maślanki. Danie często podawano po powrocie z pola ze względu na krótki czas jego wykonania. Można je było jeść na ciepło lub zimno, nawet następnego dnia. Dawniej, kiedy w domach nie było kuchenek gazowych czy też elektrycznych placki smażyło się bezpośrednio na piecach wyposażonych w blachy. Obecnie placki ziemniaczane z pokrzywą smażone są na patelni ze względu na ograniczony dostęp do dawniej używanych pieców.