Wygląd:

Zawiesisty płyn z kawałkami ziemniaków, cebuli i ziołami.

Kształt:

Przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje.

Rozmiar:

W zależności od naczynia, w którym się znajduje.

Barwa:

Jasnoszara.

Konsystencja:

Gęsty, zawiesisty płyn.

Smak:

Smak lekko winny, zapach naturalnego zakwasu żytniego oraz ziół.

Tradycja:

W Polsce zupy pojawiły się już w XIII wieku, nazywane były polewkami lub bryjami. Pierwsze zupy, które po dziś dzień goszczą na naszych stołach, to według źródeł historycznych żur i barszcz. Żur należy do najstarszych potraw na Słowiańszczyźnie. Nazwa pochodzi od niemieckiego słowa Sauer, co oznacza kwaśny, ukiszony, zakwaszony. Ta nazwa przyjęła się na ziemiach polskich już w XV wieku. Stanowił on podstawę wyżywienia głównie ludu wiejskiego, jednak szybko zyskał uznanie wśród szerszego grona odbiorców. W Kamieniu Małym żur przyjmował zawiesistą, dość gęstą postać zupy przygotowywanej z zakwaszonej żytniej mąki razowej oraz z lokalnych produktów. Zakwas powstawał w domowych warunkach z mąki z miejscowego żyta z dodatkiem skórki razowego chleba, odstawiany w ciepłe miejsce pod przykryciem na minimum 1 tydzień, w celu ukiszenia. Taki domowy zakwas powinien mieć przyjemny, mocno kwaśny smak. Następnie gotowano wywar z kości, do którego dodawano obrane ziemniaki i cebulę, a następnie partiami zakwas. Specyfiki smakowej dodawały wyhodowane w przydomowym ogródku zioła, m.in. majeranek, dodawane do żurku podczas gotowania. Prawie półwieczna tradycja przygotowywania tej potrawy oparta na lokalnych surowcach spowodowała, że żurek z Kamienia Małego ma niepowtarzalny smak do dziś. Jest on znany w całym regionie jako jedno z głównych dań obiadowych Lubuszan. W 2013 roku żurek z ziołami zdobył wyróżnienie w Konkursie Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów w Stanowicach.