Polska w RPA

„(…) 11-ego listopada 1918 odzyskaliśmy po 123 latach zaborów państwo polskie, które ponownie pojawiło się na mapie a naród odzyskał wolność. 

Dzisiaj zarówno w kraju jak i poza granicami dumnie świętujemy tą datę. Święto ma  szczególny charakter ponieważ jako naród na przestrzeni wieków bardzo często i niezwykle krwawo musieliśmy walczyć o swoją wolność i tożsamość narodową. Wielokrotne próby zniszczenia polskości, odebrania nam naszej państwowości i dumy narodowej paradoksalnie budowały naszą siłę i patriotyzm. Doświadczani przez los potrafimy docenić wagę i znaczenie wolności i niepodległości. Atakowani wielokrotnie w historii, wiemy jak ważna jest walka o swoją przyszłość i tożsamość narodową.

Wydawało by się że świat po okropnych czasach wojen XX-ego wieku wyciągnął lekcję i odrobił pracę domową. Okrucieństwa, którego doświadczyło w czasach wojen światowych tak wiele narodów powinny być gwarancją iż nigdy nikt już nie dopuści do sytuacji, w której będziemy przeżywać obrazy wojny ponownie.

Niestety nie.  

W lutym 2022 roku, w najbliższym sąsiedztwie Polski wybuchła wojna spowodowana bestialską, niemoralną i niczym nie sprowokowaną agresją rosyjską na Ukrainę. Naród ukraiński musi walczyć o swoją przyszłość, państwowość i wolność. Polska jako jeden z krajów europejskich wyciągnęła pomocną dłoń a naród polski otworzył swoje serca i domy dla uciekających od okrucieństwa wojny Ukraińców. Polacy w czasach II wojny światowej często musieli szukać schronienia przed barbarzyństwem wojny w bardzo odległych częściach świata. Wielu z nich, dzięki udzielonej pomocy innych krajów i narodów odnalazło spokój i bezpieczne schronienie. Dzisiaj odwzajemniamy to dobro.

W czasie próby potrafiliśmy pokazać swoją niesamowitą empatię i jedność, wspólnie organizując bezinteresowną pomoc dla ponad 7 milionów obywateli Ukrainy, którzy przekroczyli polską granicę na przestrzeni ostatnich miesięcy poszukując schronienia dla siebie i swoich dzieci.

Polacy  mają w sobie tę niesamowitą moc jednoczącą nas w momentach próby czego dowiedliśmy ponad wszelką wątpliwość w ostatnim okresie. Ta jedność i determinacja pokazuje naszą siłę jako narodu, który jest w stanie ponad codziennymi podziałami, waśniami i nieporozumieniami i w dobrej sprawie stanąć ramię w ramię w imię wspólnego celu (…)”.

Elementem zorganizowanych obchodów była prezentacja polsko-ukraińskiej wystawy „Mamo, ja nie chcę wojny”. Ekspozycja ukazuje wojnę oczami polskich i ukraińskich dzieci.

W ramach wystawy pokazujemy historyczne rysunki polskich dzieci z 1946 r., będące zapisem ich przeżyć z czasu II wojny światowej oraz współczesne rysunki dzieci ukraińskich. Dzieci rysują czołgi, samoloty zrzucające bomby, pożary i eksplozje. Rysują rannych i zabitych, zrujnowane domy, mogiły. Rysują siebie i swoją rodzinę, rysują ewakuację i ucieczkę.  Dzieci rysują też nadzieję i swoje marzenia  na przyszłość. Niech ta nadzieją i świetlana przyszłość dla pokoju i wolności będzie myślą przewodnią za każdym razem jak będziemy wspominać  mroczne czasy  naszej wspólnej historii…….

 

Zdjęcia: Michał Gierwatowski/Ambasada RP w Pretorii