Polska na Słowacji

Apostille to poświadczenie, że dany dokument pochodzi z właściwego urzędu — apostille potwierdza autentyczność podpisu i pieczęci urzędnika zagranicznego. Dzięki temu możesz posłużyć się zagranicznym dokumentem urzędowym w Polsce.

Zarówno Polska, jak i Słowacja, są stronami Konwencji haskiej o zniesieniu wymogu legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych sporządzonej 5 października 1961 roku. To oznacza, że aby móc posłużyć się dokumentem pochodzącym ze Słowacji w Polsce, wystarczy, że w miejscowym urzędzie uzyskasz apostille.

Apostille na dokumentach pochodzących z Republiki Słowackiej nadają następujące urzędy i instytucje: 

• Sądy Okręgowe RS ("krajský súd") dla dokumentów urzędowych wydanych przez sądy rejonowe, notariuszy lub egzekutorów sądowych w okręgu terytorialnym sądu okręgowego dla dokumentów, których prawdziwość poświadczyły, lub na których poświadczyły prawdziwość podpisu,  jak i dla tłumaczeń wykonanych przez tłumaczy lub  ekspertyz wykonanych przez biegłych; 
• Ministerstwo Sprawiedliwości RS ("Ministerstvo spravodlivosti Slovenskej republiky") dla pozostałych dokumentów sądowych;
• Ministerstwo Spraw Wewnętrznych RS („Ministerstvo vnútra Slovenskej republiky”) dla dokumentów urzędowych wydanych przez tę instytucję, z wyjątkiem dokumentów, których nadanie apostille jest w kompetencji urzędów powiatowych;
• Ministerstwo Edukacji RS („Ministerstvo školstva Slovenskej republiky”) dla dokumentów urzędowych wydanych przez tę instytucję (świadectwa, dyplomy);
• Ministerstwo Zdrowia RS („Ministerstvo zdravotníctva Slovenskej republiky”), dla dokumentów urzędowych wydanych przez tę instytucję;
• Ministerstwo Obrony RS („Ministerstvo obrany Slovenskej republiky”) dla dokumentów urzędowych wydanych w tym resorcie;
• Urzędy powiatowe („okresný úrad”) dla dokumentów cywilnych (oprócz decyzji o stanie cywilnym) oraz dla  dokumentów urzędowych wydanych przez władze samorządowe; 
• Ministerstwo Spraw Zagranicznych RS („Ministerstvo zahraničných vecí Slovenskej republiky”) dla wszystkich pozostałych dokumentów wydanych w RS.

Konsul nie pośredniczy w uzyskaniu apostille.

Z dn. 16 lutego 2019 r. nastąpiły zmiany w odniesieniu do poświadczeń niektórych dokumentów urzędowych wydawanych w jednym państwie członkowskim UE, które mają być przedstawione w innym państwie członkowskim UE.

Zmiany wynikają z wejścia w życie 16 lutego 2019 r. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1191 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie promowania swobodnego przepływu obywateli poprzez uproszczenie wymogów dotyczących przedkładania określonych dokumentów urzędowych w Unii Europejskiej i zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 (rozporządzenie 2016/1191), które m.in. znosi obowiązek opatrywania apostille niektórych rodzajów dokumentów.

Dokumenty, do których stosuje się rozporządzenie 2016/1191

Rozporządzenie dotyczy dokumentów odnoszących się m.in. do: urodzenia, pozostawania osoby przy życiu, zgonu, imienia i nazwiska, małżeństwa (również zdolności do zawarcia małżeństwa oraz stanu cywilnego), rozwodu, separacji lub unieważnienia małżeństwa, pochodzenia dziecka, przysposobienia, miejsca zamieszkania lub miejsca pobytu, obywatelstwa czy braku wpisu w rejestrze karnym.

Od 16 lutego 2019 r. organy państw członkowskich UE nie mogą wymagać apostille, gdy przedkładany dokument objęty rozporządzeniem 2016/1191 został wydany w innym państwie członkowskim UE. Nie oznacza to jednak, że państwa członkowskie UE nie będą mogły wydać, na wniosek obywatela, apostille do dokumentu objętego rozporządzeniem 2016/1191. Konwencja znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzona w Hadze dnia 5 października 1961 r., zastępująca tradycyjną legalizację klauzulą apostille może być, na wniosek danej osoby, nadal stosowana w stosunkach między państwami członkowskimi UE.

Wielojęzyczne standardowe formularze

Rozporządzenie 2016/1191 wprowadza ponadto możliwość ubiegania się, na wniosek, o wydanie wielojęzycznego standardowego formularza, który stanowi urzędowe tłumaczenie dokumentu. Wielojęzyczny standardowy formularz powiela  dane zawarte w dokumencie, do którego jest załączany. Formularzy nie należy wprowadzać w obieg między państwami członkowskimi UE jako dokumentów niezależnych.

Wniosek o wydanie wielojęzycznego standardowego formularza składa się do organu, który wydał albo ma wydać określony dokument. Uzyskanie wielojęzycznego formularza podlega opłacie.