Podlaski Urząd Wojewódzki w Białymstoku

To kolejny element w przestrzeni Białegostoku, który upamiętnia gen, Józefa Hallera. Generał od prawie sześciu lat jest patronem ulicy na osiedlu Dziesięciny.

Uroczystość odsłonięcia muralu poprzedziła msza święta w kościele pw. św. Kazimierza Królewicza z asystą wojska i Hallerczyków. Następnie kawaleria przejechała ulicą gen. Hallera na miejsce odsłonięcia muralu, gdzie przeszli także uczestnicy uroczystości. Autor muralu Mateusz Wróblewski podkreślał, że inspiracją był plakat przedstawiający generała, ale zostały wprowadzone niewielkie zmiany - np. na plakacie Józef Haller występuje jako osoba starsza w przeciwieństwie do białostockiego muralu, gdzie wódz z szablą zachęca do walki.

Prezes Fundacji Obowiązek Polski Dariusz Wasilewski wyjaśnił, że odsłonięcie muralu jest dobrą okazją do upamiętnienia objęcia dowództwa nad Armią Polską we Francji przez gen. Hallera, co miało miejsce 4 października 1918 roku.

- Murale to element pop-kultury, docierający też do młodego pokolenia, a na pewno patrząc na wizerunek generała, wiele osób zastanowi się i też dowie się, kim był Józef Haller, bo przecież to jedna z osób, dzięki której Polska odzyskała niepodległość - mówił wicewojewoda podlaski Tomasz Madras.

Generał Haller był wojskowym, politykiem i działaczem społecznym. Rozpoczynał karierę w wojsku monarchii austro-węgierskiej, później, jeszcze przed I wojną światową, odegrał wielką rolę w rozwoju organizacji niepodległościowych, ruchu spółdzielczego i polskiego harcerstwa. Był jednym z dowódców Legionów Polskich. W 1918 roku wraz ze swoją II Brygadą przebił się na wschodnią stronę frontu i stanął na czele formujących się na Ukrainie oddziałów II Korpusu Polskiego.

Po wycofaniu się z Ukrainy, przedostał się do Francji, gdzie dowodził Armią Polską. Była to słynna Błękitna Armia, z którą generał Haller powrócił do Polski po kapitulacji Niemiec. Armia Hallera stanowiła olbrzymi wkład w powstanie wojska odrodzonej Polski, a jej żołnierze walnie przyczynili się do zwycięstwa w wojnie polsko-bolszewickiej. Po 1926 roku, pozostając w opozycji, pozostał autorytetem i ważną postacią społeczeństwa obywatelskiego. Włączył się również w działalność rządu polskiego na uchodźstwie w okresie II wojny światowej.