Prawo stałego pobytu obywatela UE

Podstawa prawna:
ustawa z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.

Obywatel UE nabywa prawo stałego pobytu po upływie 5 lat nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za nieprzerwany,
w przypadku, gdy przerwy w nim nie przekroczyły łącznie 6 miesięcy w roku (pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie prze¬rywa opuszczenie tego terytorium na okres dłuższy niż określony wyżej z powodu: odbycia obowiązkowej służby wojskowej albo ważnej sytuacji osobistej, w szczególności ciąży, porodu, choroby, studiów, szkolenia zawodowego, oddelegowania, która wymaga pobytu poza tym terytorium, pod warunkiem, że okres ten jest nie dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy). Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przerywa wykonanie decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE.

Prawo stałego pobytu przed upływem 5-letniego okresu pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nabywa:

pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek, która w chwili zakończenia wykonywania pracy lub innej działalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek osiągnęła wiek emerytalny określony przez polskie przepisy dotyczące ubezpieczenia emerytalnego lub która zakończyła wykonywanie pracy w celu przejścia na wcześniejszą emeryturę, jeżeli przedtem przez okres 12 miesięcy wykonywała pracę lub inną działalność zarobkową we własnym imieniu i na własny rachunek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i przebywała na tym terytorium nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 3 lata;
pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek, która zaprzestała wykonywania pracy lub innej dzia¬łalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny ra¬chu¬nek na tym terytorium z powodu trwałej niezdolności do pracy, jeżeli przebywała na tym terytorium nieprzer¬wanie przez okres dłuższy niż 2 lata;
pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek, która po 3 latach nieprzerwanego pobytu i wykonywania pracy lub innej działalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek na tym terytorium wykonuje pracę lub inną działalność zarobkową we własnym imieniu i na własny rachunek w innym państwie członkowskim, przebywając nadal na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokąd powraca, co najmniej raz w tygodniu.

*   Wykonywaniem pracy lub innej działalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w pkt 1 lub 2, jest także wykonywanie pracy lub innej działalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek w innym państwie członkowskim.
*   Przepis pkt 2 stosuje się także do pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek, która, zachowując miejsce pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wykonywała pracę lub inną działalność zarobkową we własnym imieniu i na własny rachunek w innym państwie członkowskim
i zaprzestała ich wykonywania z powodu trwałej niezdolności do pracy.
*   Wymogów dotyczących długości nieprzerwanego pobytu i wykonywania pracy lub innej działalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek, o których mowa w pkt 1, oraz wymogu dotyczącego długości nieprzerwanego pobytu, o którym mowa w pkt 2, nie stosuje się do małżonka obywatela polskiego.
*   Wymogu dotyczącego długości nieprzerwanego pobytu, o którym mowa w pkt 2, nie stosuje się, gdy zaprzestanie wykonywania pracy lub innej działalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek nastąpiło z powodu trwałej niezdolności do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
*   Do okresów pracy lub wykonywania innej działalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek zalicza się okresy:
-   niezamierzonego bezrobocia wynikającego z rejestru bezro¬botnych prowadzonego przez powiatowy urząd pracy;
-   przerw w pracy lub w wykonywaniu innej działalności zarobkowej we własnym imieniu
i na własny rachunek niezależnych od woli osoby, o której mowa wyżej;
-   nieświadczenia pracy lub niewykonywania innej działal¬ności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek wskutek okresowej niezdolności do pracy z powo¬du choroby lub wypadku.

Wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu następuje na wniosek obywatela UE.
Wniosek o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu składa się osobiście. Wymóg osobistego złożenia wniosku nie dotyczy małoletniego.

Dokumenty wymagane do wydania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu obywatela Unii Europejskiej

•   1 egzemplarz wniosku wypełniony czytelnie w języku polskim,
•    4 fotografie osoby, której wniosek dotyczy spełniających następujące wymagania:
-   są nieuszkodzone, kolorowe, o dobrej ostrości,
-   mają wymiary 4,5 x 3.5 cm,
-   zostały wykonane nie wcześniej niż w ciągu 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku,
-   przedstawiają twarz cudzoziemca od wierzchołka głowy do górnej części barków, tak aby twarz zajmowała 70 – 80 % fotografii,
-   przedstawiają wyraźnie oczy cudzoziemca, a zwłaszcza źrenice, linia oczu cudzoziemca powinna być równoległa do górnej krawędzi fotografii,
-   przedstawiają cudzoziemca na jednolitym jasnym tle, w pozycji frontalnej, patrzącego na wprost z otwartymi oczami, nieprzesłoniętymi włosami,
z naturalnym wyrazem twarzy i zamkniętymi ustami, a także odwzorowują naturalny kolor jego skóry.
Jeżeli wniosek dotyczy osoby z wrodzonymi lub nabytymi wadami narządu wzroku, fotografia może przedstawiać tę osobę w okularach z ciemnymi szkłami.
W przypadku osoby noszącej nakrycie głowy zgodnie z zasadami swojego wyznania, fotografia może przedstawiać tę osobę z nakryciem głowy. nakrycie głowy nie może zakrywać ani zniekształcać owalu twarzy.
•   ważny dokument podróży lub inny ważny dokument potwierdzający

Na potwierdzenie spełnienia warunków określonych w ustawie obywatele UE przedstawiają stosowne dokumenty.

Uwaga !

•   Wniosek należy złożyć w języku polskim na urzędowym formularzu.
•   Dokumenty sporządzone w języku obcym, dołączone do wniosku, należy złożyć wraz z ich tłumaczeniem na język polski, sporządzonym przez tłumacza przysięgłego.
•   Do wniosku dołącza się dokumenty lub pisemne oświad¬czenia potwierdzające spełnianie warunków pobytu określonych w ustawie.
•   Przy odbiorze dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu obywatela UE okazuje się dokument potwierdzający tożsamość osoby odbierającej, a w przypadku, gdy odbioru dokonuje pełnomocnik wnioskodawcy – także pełnomocnictwo do odbioru dokumentu.
•   Dokument potwierdzający prawo stałego pobytu obywatela UE jest ważny 10 lat.
•   W przypadku utraty dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu obywatela UE wydaje się nowy dokument.
•   Wymiana lub wydanie nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu obywatela UE następuje na wniosek obywatela UE. Wniosek składa się osobiście. Wymóg osobistego złożenia wniosku nie dotyczy małoletniego.
•   Organem właściwym w sprawach wydania, wymiany lub unieważnienia dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu obywatela UE jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu obywatela UE.

KLIENCI PRZYJMOWANI SĄ:
poniedziałek 7.15 – 17.30
wtorek, czwartek, piątek 7.30 - 15.00
ŚRODA - NIECZYNNE