Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) działa w ramach systemu Narodów Zjednoczonych. Jest odpowiedzialna za najważniejsze kwestie w ochronie zdrowia, m.in.:

• ustala normy i standardy, np. dotyczące składu lekarstw i jakości żywności,
• tworzy politykę zdrowotną opartą na wiedzy naukowej,
• zarządza kryzysami zdrowotnymi,
• śledzi i ocenia tendencje zdrowotne na świecie.

Struktura WHO

Główne organy Światowej Organizacji Zdrowia to:

• Sekretariat na czele z dyrektorem generalnym,
• Światowe Zgromadzenie Zdrowia,
• Rada Wykonawcza,
• Komitety Regionalne

Działalność WHO jest wspomagana przez 6 biur regionalnych oraz 147 biur krajowych i łącznikowych.

Dyrektor generalny

Na czele organizacji stoi dyrektor generalny, którego powołuje Światowe Zgromadzenie Zdrowia po mianowaniu przez Radę Wykonawczą.

Światowe Zgromadzenie Zdrowia

Najwyższy organ decyzyjny w strukturze WHO. Uczestniczą w nim delegacje wszystkich 194 państw członkowskich. Głównym zadaniem zgromadzenia jest określanie polityk Światowej Organizacji Zdrowia. Dokumentacja dotycząca poszczególnych sesji jest dostępna w serwisie internetowym Światowej Organizacji Zdrowia.

Rada Wykonawcza

Składa się z 34 przedstawicieli, którzy są wybierani na 3-letnią kadencję. Głównym zadaniem Rady jest wprowadzanie w życie decyzji i polityk Zgromadzenia. Dokumentacja dotycząca poszczególnych sesji jest dostępna w serwisie internetowym Światowej Organizacji Zdrowia.

Sekretariat

W Sekretariacie WHO pracuje około 7 tys. osób. Są to eksperci do spraw zdrowia oraz z innych dziedzin, a także personel pomocniczy.

Biura regionalne

• Biuro Regionalne na Afrykę(AFRO) z siedzibą w Brazzaville, Kongo
• Biuro Regionalne na Europę(EURO) z siedzibą w Kopenhadze, Dania
• Biuro Regionalne na Azję Południową i Wschodnią(SEARO) z siedzibą w New Delhi, Indie
• Biuro Regionalne na Wschodni Rejon Śródziemnomorski(EMRO) z siedzibą w Kairze, Egipt
• Biuro Regionalne na Zachodni Pacyfik(WPRO) z siedzibą w Manili, Filipiny
• Biuro Regionalne na Ameryki(AMRO) z siedzibą w Waszyngtonie, USA – bardziej znane pod nazwą Panamerykańskiej Organizacji Zdrowia (PAHO)

Komitety Regionalne określają wytyczne do wprowadzania w regionie polityk przyjętych przez Światowe Zgromadzenie Zdrowia oraz przyjmują strategie o charakterze regionalnym. Dokumentacja dotycząca poszczególnych sesji Europejskiego Komitetu Regionalnego dostępna jest w serwisie internetowym Światowej Organizacji Zdrowia.

Biura krajowe i łącznikowe

Światowa Organizacja Zdrowia ma również 150 biur krajowych i łącznikowych.

Głównym zadaniem biur krajowych jest doradzanie rządom w sprawach dotyczących polityki zdrowotnej i lekowej. Biura łącznikowe wykonują podobne zadania, lecz na mniejszą skalę. Znajdują się zazwyczaj w krajach, którym – pomimo braku większych problemów z systemem opieki zdrowotnej – zależy na współpracy z WHO.

Ramowa Konwencja Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu

Pierwszy na świecie międzynarodowy traktat dotyczący zdrowia publicznego. Dokument podkreśla szkodliwość wyrobów tytoniowych. Określa także cele i zasady prawne, których muszą przestrzegać kraje, które zgodziły się wprowadzić w życie założenia traktatu.

Głównym celem jest ochrona przed konsekwencjami palenia tytoniu oraz wdychania dymu tytoniowego. Są to konsekwencje:

• zdrowotne,
• społeczne,
• środowiskowe,
• i ekonomiczne.

Konwencja weszła w życie w 2005 roku. Podpisało ją łącznie 176 stron.

Techniczne i finansowe aspekty Konwencji nadzoruje Konferencja Stron, w której uczestniczą reprezentanci wszystkich stron. W trakcie konferencji:

• przyjmuje się wytyczne polityki antynikotynowej,
• podejmuje się decyzje w kwestiach administracyjnych i finansowych,
• monitoruje się wdrażanie Konwencji w Państwach – Stronach.

Komisja Kodeksu Żywnościowego

Komisja Kodeksu Żywnościowego powstała w 1963 roku, aby wprowadzać oraz propagować definicje i wymagania dla żywności, które ułatwiają unormowanie międzynarodowego obrotu żywnością. Jest jedynym forum międzynarodowym, które zrzesza naukowców, ekspertów technicznych, ustawodawców, a także międzynarodowe organizacje konsumentów i przedstawicieli przemysłu. Obecnie należy do niej 185 państw oraz Unia Europejska. W jej pracach uczestniczy także 220 obserwatorów (międzynarodowe organizacje rządowe i pozarządowe).

Kodeks Żywnościowy

Każdy konsument ma prawo oczekiwać żywności, która jest bezpieczna, przydatności do spożycia i ma odpowiednią jakość. Dlatego powstał Kodeks Żywnościowy, który określa standardy dotyczące żywności oraz wytyczne i reguły praktyczne. Kodeks chroni konsumentów, ale służy też jako punkt odniesienia dla krajów, które chcą dostosować swoje prawo do międzynarodowych standardów. Kodeks jest szczególnie ważny dla krajów rozwijających się, gdzie brakuje odpowiedniej infrastruktury oraz ekspertyz, co utrudnia wprowadzanie standardów i kontroli żywności.

Punkt Kontaktowy Komisji Kodeksu Żywnościowego

Punkt kontaktowy odpowiada za przekazywanie stanowiska Polski do Sekretariatu Rady UE lub Komisji Kodeksu Żywieniowego. Oprócz tego punkt kontaktowy:

• koordynuje prace kodeksowe w kraju,
• zapewnia wsparcie i doradztwo przy podejmowaniu przez rząd decyzji odnośnie do prac kodeksowych,
• promuje działalność kodeksu we własnym kraju.

Czytaj więcej na temat Punktu Kontaktowego Komisji Kodeksu Żywnościowego w serwisie internetowym Głównego Inspektoratu Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych.

Strona internetowa Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu